________________
द्वात्रिंशत्तमं प्रमादस्थानाख्यमध्ययनम्
७८१ दुःखसमूहम् । तथा प्रद्विष्टचित्तश्च चिनोति बध्नाति कर्म यत् 'से' तस्य पुनर्भवति दुःखं विपाकेऽनुभवकाले इह परत्र चेति भावः ॥५९||
राग-द्वेषोद्धरणे गुणमाहगंधे विरत्तो मणुओ विसोगो एएण दुक्खोहपरंपरेण । न लिप्पए भवमज्झे वि संतो जलेण वा पुक्खरिणीपलासं ॥६०॥
व्याख्या-गन्धे विरक्तः 'उपलक्षणादद्विष्टश्च' मनुजो मनुष्यो विशोकः शोकरहितः सन् । एतेन दुःखौघपरम्परेण न लिप्यते न स्पृश्यते भवमध्येऽपि सन् तिष्ठन्नित्यर्थः । दृष्टान्तमाह-जलेनेव पुष्करिणीपलाशं पद्मिनीपत्रं 'जलमध्ये सदिति शेषः' ॥६०॥ इति त्रयोदश सूत्राणि गन्धाभिलापेन लेशतो व्याख्यातानि ॥
अथ रसनेन्द्रियमाश्रित्याहजिहाए रसं गहणं वयंति तं रागहेउं तु मणुन्नमाहु । तं दोसहेडं अमणुन्नमाहु समो य जो तेसु स वीयरागो ॥६१॥ रसस्स जिहा गहणं वयंति जिब्भाए रसं गहणं वयंति । तं रागहेडं समणुन्नमाहु दोसस्स हेडं अमणुन्नमाहु ॥६२॥ रसस्स जो गिद्धिमुवेइ तिव्वं अकालियं पावइ से विणासं । रागाउरे बिडिसविभिन्नकाए मच्छे जहा आमिसभोगगिद्धे ॥६३॥ जे आवि दोसं समुवेइ निच्चं तंसि क्खणे से उ उवेइ दुक्खं । दुईतदोसेण सएण जंतू रसं न किंची अवरज्झई से ॥६४॥ एगंतरत्तो रुइरे रसंमि अतालिसे से कुणई पओसं । दुक्खस्स संपीडमुवेइ बाले न लिप्पई तेण मुणी विरागो ॥६५॥ रसाणुयासाणुगए य जीवे चराचरे हिंसइ णेगरूवे । चित्तेहिं तं परितावेइ बाले पीलेइ अत्तट्ठ गुरू किलिट्टे ॥६६॥ रसाणुवाएण परिग्गहेण उप्पायणे रक्खण-संनिओगे ।
वए विओगे य कहं सुहं से संभोगकाले य अतित्तिलाभे ॥६७॥ रसे अतित्ते य परिग्गहमि सत्तोवसत्तो न उवेइ तुढेिं । अतुट्ठिदोसेण दुही परस्स लोभाविले आययई अदत्तं ॥६८॥
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org