Agam 25 Prakirnak 02 Atur Pratyakhyan Sutra

SR No.: 002562
Original Sutra Author: Veerbhadra Gani
Author: Kirtiyashsuri
Publisher: Sanmarg Prakashan
Publication Year: 2010
Total Pages: 400
Language: Prakrit, Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, F000, & F020
File Size: 11 MB

Page 315

२७४
आतुरप्रत्याख्यानप्रकीर्णकम्
अन्येयुः सुव्रतार्हन्तं, स्कन्दकः पृष्टवानिति । व्रजाम्यहं स्वसुदेशमादेशः स्याद्यदि प्रभोः ।।१३।। जगौ जगत्प्रभुस्तत्रोत्पत्स्यते मारणान्तिकः । सर्वेषामुपसर्गो वस्तच्छ्रुत्वा स्कन्दकोऽवदत् ।।१४ ।। आराधनासाधको हि, नोपसर्गस्तपस्विनाम् । दुःखायते महानन्दमहानन्दाभिलाषिणाम् ! ।।१५।। ततो ब्रूहि प्रभो ! तस्मिन्नपसर्ग उपस्थिते । आराधका भविष्यामो, वयं यद्वा विराधकाः ? ।।१६।। स्वामी स्माह त्वां विनाऽन्ये, सर्वेप्याराधका इति । स्कन्दकस्तन्निशम्येति, व्यमृशद्धृशमुत्सुकः ।।१७।। आराधका इयन्तः स्युर्विहारे यत्र साधवः । नूनं स शुभ एवेति, विचिन्त्य स्कन्दकोऽचलत् ।।१८।। क्रमाद्गत्वा कुम्भकारकृते स सपरिच्छदः । उद्याने समवासार्षीत्तमश्रौषीच्च पालकः ।।१९।। ततः प्राग्वैरशुद्ध्यर्थमुद्याने तत्र पालकः । प्रच्छन्नं गोपयामास, विविधायुधधोरणीम् ।।२०।। इति दण्डकिराज्ञे चाऽषडक्षीणमुवाच सः । जितः परीषहैरत्र, स्कन्दकोऽस्ति समागतः ।।२१।। अयं स्वयं महावीर्यश्चण्डदोर्दण्डविक्रमैः । साधुवेषधरैर्युक्तो, भटानां पञ्चभिः शतैः ।।२२।। उद्याने गोपितैः शस्त्रप्रकरैरतिदारुणैः । त्वां वन्दितुं गतं हत्वा, राज्यमेतद्ग्रहीष्यति ! ।।२३।। (युग्मम्) प्रत्ययश्चेन्न ते स्वामिन्नस्मिन्मद्वचने भवेत् । तदा तद्गोपितास्त्राणि, गत्वोद्यानं विलोकय ! ।।२४।। एवं व्युद्ग्राहितस्तेन तदुद्यानं गतो नृपः । स्थानेषु पालकोक्तेषु, नानास्त्राणि निरक्षत ! ।।२५।। दृष्ट्वा तानि नृपः क्रुद्धो, मुनीन्सर्वानबन्धयत् । अकार्यं विद्यते किञ्चिन्नाऽविमृश्य विधायिनाम् ।।२६।। पापस्य पालकस्यैव, तान्निबद्ध्यार्पयन्नृपः । यत्तुभ्यं रोचते तत्त्वमेषां कुर्या इति ब्रुवन् ! ।।२७।। मूषकानिव मार्जारस्तान प्राप्य मुदितोऽथ सः । संयतान् संयतान्मल्पीडायन्त्रान्तिकेऽनयत् ।।२८ ।। इति प्रोचे च रे ! यूयमिष्टं स्मरत दैवतम् । इदानीं पीडयिष्यामि, यन्त्रेणानेन वोऽखिलान् ।।२९।। ततस्ते साधवो धीरा, ज्ञातोपस्थितमृत्यवः । जीविताशा मृत्युभीतिविप्रमुक्ता मनस्विनः ।।३०।। गृहीतालोचना सम्यक्, मैत्रीभावमुपागताः । पर्यन्ताराधनां सर्वे, विदधुर्विधिपूर्वकम् ! ।।३१।। (युग्मम्) मर्त्तव्यं कातरेणापि, धीरेणापि च भूस्पृशा । द्विधापि नियते मृत्यौ, धीरैर्भाव्यं मनस्विभिः ।।३२।।
इत्यादि वदतोत्साह्यमानाः स्कन्दकसूरिणा ।।
अभवंस्ते विशेषेण, स्वदेहेऽपि गतस्पृहाः ! ।।३३।। (युग्मम्) क्रूराशयः क्रूरकर्मा, क्रूरगीः पालकस्ततः । एकैकं श्रमणं यन्त्रे, क्षेपं क्षेपमपीडयत् ।।३४ ।। पीड्यमानान् विनेयान् स्वान्, वीक्ष्यान्तर्दह्यतामयम् । इति स स्कन्दकं यन्त्रपार्श्वे बद्धमधारयत् ।।३५ ।।
पीड्यमानानगाराङ्गोच्छलच्छोणितबिन्दुभिः । समन्ताम्रियमाणोऽपि, नाऽकुप्यत्स्कन्दकः पुनः ! ।।३६ ।।

Translation AI Generated

## Chapter 274: The Scattering of the Eager Refusal

Others said, "He is worthy of good conduct, Skandaka asked." "I will go to my own country, if there is an order from the Lord," he said. ||13||

The Lord of the world said, "There will be a calamity near the end." Hearing this, Skandaka said, "This is a calamity for all." ||14||

"For those who practice devotion, there is no calamity. It is a cause of sorrow for those who desire great joy!" ||15||

"Then tell me, O Lord! When that calamity arrives, will we be devotees or will we be tormentors?" ||16||

The Lord said, "Except for you, all others are devotees." Hearing this, Skandaka, eager, wiped his eyes. ||17||

"There are devotees in the monastery where the virtuous reside. Surely this is auspicious," Skandaka thought and remained steadfast. ||18||

Gradually, he went to the potter's place, with his belongings. The king heard about the sage who had settled in the garden. ||19||

Then, to prevent any impurity, the king secretly hid various weapons in the garden. ||20||

He told the queen, "Skandaka has arrived here, defeated by the Pariṣahas." ||21||

"He himself is very powerful, with fierce arms and strong blows. He is accompanied by five hundred soldiers, wearing the garb of virtuous men. ||22||

"He has hidden terrible weapons in the garden, and is going to kill you and take over the kingdom!" ||23||

"If you don't believe me, O Lord, go to the garden and see the hidden weapons!" ||24||

Thus, urged by him, the king went to the garden. He saw various weapons in the places indicated by the king's servant. ||25||

Seeing them, the king became angry and bound all the monks. "There is no wrong for those who act without thinking." ||26||

"It is the fault of the king's servant. Binding them, the king handed them over, saying, "Do whatever you wish with them!" ||27||

Like a cat finding mice, he was delighted. He brought the bound monks to the torture device. ||28||

"Remember your beloved deity! Now I will torture you all with this device." ||29||

Then, those virtuous, fearless monks, knowing that death was near, their minds free from the desire for life and fear of death, ||30||

looked at each other properly, and adopted a friendly attitude. They all performed their final devotions according to the rules. ||31||

"Even the fearful and the brave must die. Both must face death with courage." ||32||

Thus, encouraged by Skandaka, they became especially fearless, even in the face of death. ||33||

The cruel-minded, cruel-acting, cruel-speaking king then threw each monk into the device, torturing them one by one. ||34||

Seeing his own people being tortured, Skandaka felt a burning pain within. He was bound near the device. ||35||

Even though he was surrounded by the blood of the monks, Skandaka did not waver. ||36||