SearchBrowseAboutContactDonate
Page Preview
Page 161
Loading...
Download File
Download File
Page Text
________________ ॥१५०॥ मावश्यक-हारिभद्रीयवृत्तिः य, वारिओ णाए परिजणो-जो साहइ वाणियगस्स सो मम नत्थि, ताहे सो पिलियओ, सा घरे छोणं बाहिरि कुहंडिया, मो कमेण आगओ पुच्छइ-कहिं चंदणा ?, न कोइवि साहइ भयेण, सो जाणति-नूणं रमति उवरिं वा, एवं रातिपि पलिया. जाणति-सा सत्ता नणं, वितियदिवसेऽवि सा न दिट्ठा, ततिय दिवसे घेणं पुच्छइ-साहह मा भे मारेह, ताहे थेरदासी एक्का, सा चिंतेइ-किं मे जीविएण, सा जीवउ वराई,ताए कहियं-अमयघरे, तेण उग्घाडिया. छहाहयं पिच्छित्ता कूरं पमग्गितो, जाव समावत्तीए नस्थि ताहे कुम्मासा दिहा, तीसे ते सुप्पकोणे दाऊण लोहारघरं गओ, जा नियलाणि छिंदामि, ताहे सा हथिणी जहा कुलं संभरिउमारद्धा एलुगं विक्खंभइत्ता, तेहिं पुरओकएहिं हिययभंतरओ रोवति, सामी य अतियओ, ताए चिंतियं-सामिस्स देमि, मम एवं अहम्मफलं, भणति-भगवं ! कप्पइ ?, सामिणा पाणी पसारिओ.चउबिहोऽवि पुण्णो अभिग्गहो, पंच दिवाणि, ते वाला तयवस्था चेव जाया, ताणिऽवि से नियलाणि फाणि या परिजन जानाति नूनं रमत किं मम जीवितेन दवा लोहकारगृह मने ददामि, ममतदधमाल च, वारितोऽनया परिजन:--यः कथयति बगिजः स मम नास्ति, तदा स प्रेरितः(भीतः), तो गृहे क्षिप्त्वा कोष्ठागारो मुद्रितः, स क्रमेणागतः पृच्छति-क चन्दना,न कोऽपि कथयति भयेन, स जानाति नूनं नमते उपरिया, एवं रात्रापपि पृष्टा, जानाति सा सुप्ता नूनं, द्वितीय दिवसेऽपि सान दृष्टा, तृतीये दिवसे घनं पृच्छति-कथयत मा यूयं मारयत, तदा स्थविरदास्येका, सा चिन्तयति-किं मम जीवितेन', सा जीवतु वराकी, तया कथितम्-अमुकस्मिन् गृहे,तेनोद्घाटितं, क्षुधाहतां प्रेक्ष्य कूरः प्रमागितः, यावल्समापस्या नास्ति सदा कुरुमाषा रष्टाः, तस्यै तान् सूर्पकोणे दरवा लोहकारगृहं गतो यमिगडान् छेदयामि, तदा सा इस्तिनी यथा कुलं संभ मारवधा देहली विष्कभ्य, तेषु पुरस्कृतेषु हृदयाभ्यन्तरे रोदिति-स्वामी चातिगतः, तया चिन्तितं स्वामिने ददामि, ममैतदधर्मफलं, भणति-भगवन् ! कल्पते, स्वामिना पाणिः प्रसारितः, चतुर्विधोऽपि पूर्णोऽभिग्रहः, पञ्च दिल्यानि, ते वालास्तदवस्था एव जाताः, तस्या निगहे अपि ते स्फुटिते * कुडुम्बिया प्र०. + परियणं प्र०. सोवणियाणि नेउराणि जायाणि, देवेहि य सबालंकारा कया, सको देवराया आगओ, वसुहारा अद्धतेरसहिरण्णकोडिओ पडियाओ, कोसंबीए य सबओ उग्घुटु-केण पुण पुण्णमंतेण अज सामी पडिलाभिओ ?, ताहे राया संतेउरपरियणो आगओ, ताहे तत्थ संपुलो नाम दहिवाहणस्स कंचुइजो, सो बंधित्ता आणियओ, तेण सा णाया, ततो सो पादेसु पडिअण परुण्णो, राया पुच्छइ-का एसा ?, तेण से कहियं-जहेसा दहिवाहणरण्णो दुहिया, मियावती भणइ-मम भगिणीधूयत्ति, अमच्चोऽपि सपत्तीओ आगओ, सामि वंदइ, सामीवि निग्गओ, ताहे राया तं वसुहारं पगहिओ, सक्केण वारिओ. जस्सेसा देइ तस्साभवइ, सा पुच्छिया भणइ-मम पिउणो, ताहे सेछिणा गहियं । ताहे सक्केण सयाणिओ भजिओ एसा चरिमसरीरा, एयं संगोवाहि जाव सामिस्स नाणं उप्पज्जइ, एसा पढमसिस्सिणी, ताहे कन्नतेउरे छुढा, संवहति । छम्मासा तया पंचहिं दिवसेहिं ऊणा जहिवसं सामिणा भिक्खा लद्धा सा मूला लोगेणं अंबाडिया हीलिया य। सौवणे नूपुरे जाते, देवैश्च सर्वालङ्कारा कृता, शको देवराज आगतः, वसुधाराऽर्धत्रयोदशहिरण्यकोटयः पतिताः, कोशाम्भ्यां व सर्थनोदघुष्टं, केन पुनः पुण्यमताऽध स्वामी प्रतिलम्भिसः ?, तदा राजा सान्तःपुरपरिजन आगतः, तदा तत्र संपुलो नाम दधिवाहनस्य कझुकी, स बवाऽऽनीतम्तेन सा ज्ञाता, ततः स पदोः पतिरवा प्ररुग्णः, राजा पृच्छति-कैषा?, तेन तस्मै कथिसं-यथेषा दधिधाहनस्य राजो दुहिता, मृगावती भणति-मम भगिनीदुहितेति, अमात्योऽपि पपत्रीक आगतः स्वामिनं वन्दते, स्वाम्यपि दिर्गतः, तदा राजा ता वसुधारां ग्रहीतुमारब्धः, शक्रेण वारितः, यस्मै एषा ददाति तस्याभवति, सा पृष्टा भणनिमम पितुः, नदा श्रेष्टिना गृहीतं । तदा शक्रेण शतानीको भणितः-एषा चरमशरीरा एतां संगोपय यावरस्वामिनो ज्ञानमुत्पद्यते, एपा (स्वामिनः ) प्रथमशिष्या, सदा कन्यान्तःपुरे क्षिप्ता संवर्धते । षण्मासास्तदा पञ्चभिर्दिवसैरूमा यदिवसे स्वामिना भिक्षा लकवा । सा मूला लोकेन तिरस्कृता हीलिता च ।। तत्तो सुमंगलाए सणंकुमार सुछेत्त एइ माहिंदो। पालग वाइलवणिए अमंगलं अप्पणो असिणा ॥ ५२२ ।। सामी ततो निग्गंतूण सुमंगलं नाम गामो तहिं गओ, तत्थ सणंकुमारो एइ, वंदति पुच्छति य । ततो भगवं सुच्छित्तं गओ, तत्थ माहिंदो पियं पुच्छओ एइ । ततो सामी पालगं नाम गामं गओ, तत्थ वाइलो नाम वाणिअओ जत्ताए पहाविओ, अमंगलन्तिकाऊण असिं गहाय पहाविओ एयस्स फलउत्ति, तत्थ सिद्धत्थेण सहत्थेण सीसं छिण्णं चंपा वासावासं जक्खिदे साइदत्तपुच्छा य । वागरणदुहपएसण पञ्चक्खाणे य दुविहे उ ॥ ५२३ ॥ ततो स्वामी चंपं नगरि गओ, तत्थ सातिदत्तमाहणस्स अग्गिहोत्तसालाए वसहिं उवगओ, तत्थ चाउम्मासं खमति, तत्थ पुण्णभद्दमाणिभद्दा दुवे जक्खा रत्ति पन्जुवासंति, चत्तारिवि मासे पूर्व करेंति रतिं रत्तिं, ताहे सो चिंतेइ-किं जाणति एसतो देवा महंति, ताहे विन्नासणानिमित्तं पुच्छइ-को ह्यात्मा?, भगवानाह-योऽहमित्य'भिमन्यते, स कीदृश १, स्वामी ततो निर्गस्य सुमजलं नाम प्रामः तत्र गतः, तत्र सनत्कुमार भायाति, वन्दते पृच्छति च। ततो भगवान् सुक्षेत्रं गतः, तत्र माहेन्दः प्रियपृच्छक आयाति । ततः स्वामी पासकं नाम ग्रामं गतः, तत्र चातबलो नाम वणिक् यात्रायै प्रधावितः,अमङ्गलमितिकृत्वाऽसिं गृहीत्वा प्रधावितः एतस्य फलस्थिति तत्र सिद्धार्थेन स्वहस्तेन शीर्षे छिन्नम् । २ ततः स्वामी चम्पा नगरी गतः, तत्र स्वातिदत्तब्राह्मणस्य अग्निहोत्रशालायां वसतिमुपागतः, तत्र चतुर्मासी क्षपयति, सत्र पूर्णभद्रमाणिभदौ द्वौ यक्षी रात्री पर्युपासाते, चतुरोऽपि मासान् पूजां कुरुतो रात्रौ रात्रौ, तदा स चिन्तयति-किं जानाति एषका (यत्) देवी महयतः, तदा विविदिषानिमित्तं पृच्छति। * सुमंगल सणकुमार सुछेत्ताए य एह माहिंदो प्र.. + अनुपलम्भे:. स्विसंवेदनसिद्धः । इन्द्रियगोचरातीतरघात् Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org
SR No.002521
Book TitleAgam 40 Mool 01 Aavashyam Sutra Niryukti Part 01
Original Sutra AuthorHaribhadrasuri, Bhadrabahuswami
Author
PublisherBherulal Kanhiyalal Kothari Religious Trust
Publication Year
Total Pages340
LanguageSanskrit
ClassificationBook_Devnagari, Agam, Canon, & agam_aavashyak
File Size14 MB
Copyright © Jain Education International. All rights reserved. | Privacy Policy