Page Text
________________
आवश्यक-हारिभद्रीयत्तिा निरुस्सासा कया, न य झाणाओ कंपिआ, ओहिणाणं उप्पण्णं आउंच णिहि, देवलोअं गया, तत्थ अहासमिहिएहिं वाणमंतरेहि देहि महिमा कया, ताहे गोसालो बाहिं ठिओ पेच्छइ, देवे उबटुंते निवयंते अ, सो जाणइ-एस डझइ सो तेर्सि उवस्सगो, साहेइ सामिस्स, एस तेसिं पडिणीयाणं उवरसओ डझइ, सिद्धत्थो भणइ-न तेर्सि उवस्सओ डज्झइ, तेसिं आयरियाणं ओहिणाणं उप्पण्णं, आउयं च णिहिय, देवलोगं गया, तत्थ अहासमिहिएहिं वाणमंतरेहिं देवेहि महिमा कया, ताहे गोसालो बाहिंठिओ पिच्छइ, ताहे गओ तं पदेसं, जाव देवा महिम काऊण पडिगया, ताहे तस्स तं गंधोदगवासं पुष्फवागं च दण अब्भहियं हरिसो जाओ, ते साहुणो उट्टवेइ-अरे तुब्भे न याणह, एरिसगा चेव बोडिया हिंडह, उहेह, आयरियं कालगयंपि न याणह ?, सुवह रत्तिं सवं, ताहे ते जाणंति-सचिल्लो पिसाओ, रतिपि हिंडइ, ताहे तेऽवि तस्स सद्देण उहिआ,गया आयरियस्स सगासं, जाव पेच्छंति-कालगयं, ताहे ते अद्धिति करेइ-अम्हेहिण णाया
निरुवासाः कृताः, न च ध्यानात्कम्पिताः, अवधिज्ञानं उत्पलं आयुश्च निष्ठितं, देवलोकं गताः, तत्र यथासमिहितैयन्तरेदेवमहिमा कृतः, तदा गोशालो बहिःस्थितः पश्यति- देवानवपतत उत्पततश्च, स जानाति-एप दह्यते स तेषामुपाश्रयः, कथयति स्वामिने-एष तेषां प्रस्थनीकानामुपाश्रयो दह्यते, सिद्धार्थो भणति-न तेषामुपाश्रयो दाते, तेषामाचार्याणामवधिज्ञानमुत्पन, आयुब निष्ठितं, देवलोकं गताः, तत्र यथासमिहितैय॑न्तरदेवैमहिमा कृतः, तदा गोशालो बहिःस्थितः प्रेक्षते, तदा गतम्तं प्रदेश, यावद्देवा महिमानं कृत्वा प्रतिगताः, वा तस्य सां गन्धोदकवर्षा पुष्पवर्षा च दृष्ट्वाऽभ्यधिको हर्षो जातः, सान् साधूनुत्थापयति-भरे यूयं न जानीथ, ईदृशा एव मुण्डका हिण्डध्वे, उत्तिष्ठत, आचार्य कालगतमपि न जानीय, स्वपिथ रात्रिं सर्वा, तदा ते जानन्तिसत्यः पिशाचः, रानावपि हिण्डते, तदा तेऽपि तस्य शब्देन उत्थिताः, गता आचार्य स्व सकाशं, यावस्प्रेक्षन्ते कालगतं, तदा तेशतिं कुर्वन्ति-अस्माभिर्न ज्ञाना आयरिया कालं करेंता, सोऽवि चमढेत्ता गओ। ततो भगवं चोरागं सन्निवेसं गओ, तत्थ चारियत्तिकाऊण उडुबालगा अगडे पक्खिविजंति, पुणो य उत्तारिजंति, तत्थ पढम गोसालो सामी न, ताव तत्थ सोमाजयन्तीओ नाम दुवे उप्पलस्स भगिणीओ पासावञ्चिज्जाओ जाहे न तरति संजर्म काउं ताहे परिवाइयत्तं करेंति, ताहिं सुयं-एरिसा केऽवि दो जणा उडुबालएहिं पक्खिविति, ताओ पुण जाणंति-जहा चरिमतित्थगरो पबइओ, ताहे गयाओ, जाव पेच्छंति, ताहिं मोइओ, ते उज्झंसिआ अहो विणस्सिउकामेति, तेहिं भएण खमाविया महिया य।
पिट्टीचंपा वासं तत्थं चउम्मासिएण खमणेणं । कयंगल देउलवरिसे दरिदथेरा य गोसालो ॥ ४७८ ॥
ततो भगवं पिट्ठीचंपं गओ, तत्थ चउत्थं वासारत्तं करेइ, तत्थ सो चउम्मासियं खवर्ण करेंतो विचित्तं पडिमादीहिं करेइ, ततो बाहिं पारित्ता कयंगलं गओ, तत्थ दरिद्दथेरा नाम पासंडत्था समहिला सारंभा सपरिग्गहा, ताण वाडगस्स
भाचार्याः कालं कुर्वन्तः, सोऽपि तिरस्कृत्य गतः । ततो भगवान् चोरा सनिवेशं गतः, तत्र चारिकाबितिकृत्वा कोहपालकैः अगडे प्रक्षिप्येते, पुनश्चोत्तायेंते, तत्र प्रथमो गोशालो न स्वामी, तावत्तत्र सोमाजयन्तीनाम्न्यौ द्वे उत्पलस्य भगिन्यौ पार्थापत्ये यदा न तरता (शक्तः) संयमं कर्तुं तदा परिवाजिकास्वं कुरुतः, ताभिः श्रुतम्-ईदृशौ कौचिदपि द्वौ जनौ आरक्षकः प्रक्षिप्येते, ते पुनर्जानीतः-यथा चरमतीर्थकरः प्रबजितः, तदा गते, यावत्पश्यतः ताभ्यां मोचितः, ते तिरस्कृताः अहो विनंष्टुकामा इति, तैर्भयेन शामितः महितश्च । २ (पृष्ठचम्पा वर्षारात्रः तत्र चातुर्मासिकेन क्षपणेन । कृताङ्गलायां देवकुलं वर्षा दरिद्रम्थविराश्च गोशालः ॥ ४७४ ॥) ततो भगवान् पृष्ठचम्पां गतः, तत्र चतुर्थ वर्षारानं करोति, तत्र स चतुर्मासक्षपणं कुर्वन् विचित्रं कायोत्सर्गाविभिः करोति, ततो बहिः पारयित्वा कृताङ्गलां गतः,तत्र दरिद्रम्पविरा नाम पापण्डस्थाः समरेकाः सारम्भाः सपरिग्रहाः, तेषां बाटकस्व. *मुणी पाजम्मासिखमणेणं. मज्झे देवउलं, तत्थ सामी पडिमं ठिओ, तद्दिवसं च फुसि सीयं पडति, ताणं च तदिवसं जागरओ, ते समहिला गायंति, तत्थ गोसालो भणति-एरिसोऽवि नाम पासंडो भण्णइ सारंभो समहिलो य, सवाणि य एगट्ठाणि गायति वायति य, ताहे सो तेहिं णिच्छढो, सो तहिं माहमासे तेण सीएण सतुसारेण अच्छइ संकुइओ, तेहिं अणुकंपंतेहिं पुणोऽपि आणिओ, पुणोऽवि भणति, पुणोऽवि णीणिओ, एवं तिणि वारा णिच्छूढो अतिणिओ य, ततो भणइ-जइ अम्हे फुडं भणामो तो णिच्छुभामो, तत्थाणेहिं भण्णइ-एस देवजयस्स कोऽवि पहिआवाहो छत्तधारो वा आसी तो तुहिकाणि अच्छह, सचाउजाणि य खडखडावेह जहा से सद्दो न सुवति,मावस्थी सिरिभद्दा निंदू पिउदत्त पयम सिवदत्ते।दारगणी नखवालो हलिद्द पडिमाऽगणी पहिआ ॥४७९॥ ततो सामी सावत्थिं गओ, तत्थ सामी बाहिं पडिमं ठिओ, तत्थ गोसालो पुच्छति-तुब्भे अतीह ?, सिद्धस्थो भणति
१ मध्ये देवकुलं, तत्र स्वामी प्रतिमा स्थितः,तहिवसे च स्वल्पविन्दु शीतं पतति, तेषां च तद्दियसे जागरणं, ते समहिला गायन्ति, तत्र गोशालो भणतिईशोऽपि नाम पाषण्डो भण्यते सारम्भः समहिलश्च, सर्वे चैकत्र गायन्ति वादयन्ति च, तदा स तैनिक्षिप्तः, स तत्र माघमासे तेन शीतेन सतुषारेण तिष्ठति संकुचितः, तैरनुकम्पयद्भिः पुनरप्यानीतः, पुनरपि भणति-पुनरपि नीतः, एवं बीन् वारान् बहिनिक्षिप्तः आनीतश्च, ततो भणति-यदि वयं स्फुट भणामः तदा निष्काश्यामहे,तत्राम्यर्भण्यते-एष देवार्यस्य कोऽपि पीठमर्दवाहकछत्रधरो वा भविष्यति ततः तूष्णीकास्तिष्ठत, सर्वातोद्यानि वादयत यथा तस्य शब्दो न श्रूयते २(श्रावस्ती श्रीभद्रा निन्दुः पितृदत्तः पायसं शिवदत्तः । द्वारमग्निः नखा वाला हरिद्रः प्रतिमा अग्निः पथिकाः ॥१७९॥) ३ ततः स्वामी श्रावस्तीं गतः, तत्र
स्वामी पहिः प्रतिमा स्थितः, तत्र गोशालः पृच्छति-यूयं चलत , सिद्धार्थो भणति-- Jain Education International For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 002521 |
| Book Title | Agam 40 Mool 01 Aavashyam Sutra Niryukti Part 01 |
| Original Sutra Author | Haribhadrasuri, Bhadrabahuswami |
| Author | |
| Publisher | Bherulal Kanhiyalal Kothari Religious Trust |
| Publication Year | |
| Total Pages | 340 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_aavashyak |
| File Size | 14 MB |