SearchBrowseAboutContactDonate
Page Preview
Page 142
Loading...
Download File
Download File
Page Text
________________ मावश्यक-हारिभद्रीयवृत्तिः ॥१३॥ नायं-वियाले आलोहिइत्ति, सो आवस्सए आलोएत्ता उपविष्टो, खुड्डुओ चिंतेइ-नूर्ण से विस्सरियं, ताहे सारिश्र, रहो आहणामित्ति उद्धाइओखुडुगस्स, तत्थ थंभे आवडिओ मओ विराहियसामण्णो जोइसिएसु उववण्णो, ततो चुओ कणगखले पंचण्डं तावससयाणं कुलवइस्स तावसीए उदरे आयाओ, ताहे दारगो जाओ, तत्थ से कोसिओत्ति नाम कयं, सो य अतीव तेण सभात्रेण चंडकोधो, तत्थ अनेऽवि अस्थि कोसिया, तस्स चंडकोसिओत्ति नाम कयं, सो कुलवती मओ, ततो य सो कुलवई जाओ, सो तत्थ वणसंडे मुच्छिओ, तेसिं तावसाण ताणि फलाणि न देइ, ते अलभता गया दिसोदिसं, जोऽवि तत्थ गोवालादी एति तंपि हंतुं धाडेइ, तस्स अदूरे सेयंबियानाम नयरी, ततो रायपुत्तेहिं आगंतूणं विरहिए पडिनिवेसेण भग्गो विणासिओ य, तस्स गोवालएहिं कहियं, सो कंटियाणं गओ, ताओ छडेत्ता परसुहत्थो गओ रोसेण धमधमंतो, कुमारेहि दिहो एंतओ, तं दह्ण पलाया, सोऽवि कुहाडहत्थो पहावेत्ता खड्डे आवडिऊण पडिओ, सो हात-विकाले भालोचयिष्यतीति, स आवश्यके आलोचयित्वा पविष्टः, क्षुलकश्चिन्तयति-नूनमस्य विस्मृतं, ततः स्मारितं, रुष्ट आहन्मीयुद्धावितः क्षुलकाय, तत्र स्तम्भे भास्फलितो मृतो विराधितश्रामण्यः ज्योतिष्केषु सरपन्ना, ततन्युतः कनकखले पमानां तापसशतानां कुलपतेः तापस्या बदरे भायातः, सदा दारको जातः, तत्र तस्य कौशिक इति नाम कृतं, स चातीव सेन स्वभावेन चण्डकोषः, सन्न अन्येऽपि सन्ति कौशिकाः, तस्य चण्डकौशिक इति नाम कृतं, स कुलपतिमतः, ततस कुलपतिजतिः, स तत्र वनखण्टे मूर्छिता, तेभ्यः तापसेभ्यः तानि फलानि न ददाति, तेऽलभमाना गता दिशि दिशि, योऽपि तत्र गोपालादिक मायाति तमपि हरवा धाटयति, तस्यादूरे श्वेतम्बीकामामनगरी, सतो राजपुत्रैरागस्य विरहिते प्रतिनिवेशेन भनो विनाशितब, तरी गोपालकैः कथितं, स कण्टकेभ्यो गतः, तांस्त्यक्त्वा परशुहखो गतो रोषेण धमधमायमानः, कुमारैष्टः आगच्छन् तं हा पलायिताः, सोऽपि कुठारहखां प्रधाग्य गर्ने भापत्य पतितः, स कुहाडो अभिमुहो ठिओ, तत्थ से सिरं दो भाए कयं, तस्थ मओ तंमि चैव वणसंडे दिट्ठीविसो सप्पो जाओ, तेण रोसेण लोभेण य तं रक्खड़ वणसंडं,तओ ते तावसा सबे दड्डा, जे अदहगा ते नहा, सो तिसंझं वणसंडं परियचिऊणं जं सउणगमवि पासइ तं डहा, ताहे सामी तेण दिठो, ततो आसुरुत्तो, ममं न याणसि', सूरं णिज्झाइत्ता पच्छा सामि पलोएइ, सो न डज्झइ जहा अण्णे, एवं दो तिण्णि वारा, ताहे गंतूण डसइ, डसित्ता अवक्कमइ-मा मे उवरिं पडिहित्ति, तहवि न मरइ, एवं तिण्णि पारे, ताहे पलोएंतो अच्छति अमरिसेणं, तस्स भगवओ रूवं पेच्छंतस्स ताणि विसभरियाणि अच्छीणि विज्झाइयाणि सामिणो कतिसोम्मयाए, ताहे सामिणा भणिअं-उवसम भो चंडकोसिया!, ताहे तस्स ईहापोहमग्गणगवेसणं करेंतस्स जातीसरणं समुप्पणं, ताहे तिक्खुत्तो आयाहिणपयाहिणं करेत्ता भत्तं पच्चक्खाइ मणसा, तित्थगरो जाणइ, ताहे सो बिले तुंडं छोढुं ठिओ, माऽहं रुठ्ठो संतो लोग मारेहं, सामी तस्स अणुकंपाए अच्छइ, सामि दहण गोवा कुठारः अभिमुखः स्थितः, तत्र तस्य शिरो द्विभागीकृतं, तत्र मृतस्तस्मिन्नेव वनखण्डे दृष्टिविषः सो जातः, तेन रोपेण लोभेन च तं रक्षति बनसलं, ततस्ते सापसाः सर्वे दग्धाः, ये अदग्धास्ते नष्टाः, स त्रिसन्ध्यं वनखण्डं परीत्य यं कञ्चन शकुनमपि पश्यति तं दहति,तदा स्वामी तेन बरः,ततः कुखः, मोम जानासि', सूर्य निध्याय पश्चारस्वामिनं प्रलोकयति, स न दाते यथाऽन्ये, एवं द्वौ श्रीन् वारान् , तदा गस्वा दशति, दवाऽपक्रामति-मा ममोपरि पप्सत् इति तथापि न म्रियते, एवं श्रीन् वारान्, तदा प्रलोकमानस्तिष्ठति भमर्षेण, तस्य भगवतो रूपं प्रेक्षमाणस्य ते विषभृते अक्षिणी विध्याते स्वामिन कान्तिसौम्येन, तदा स्वामिना भणितम्-उपशाम्य भोः चण्डकौशिक!, तदा तय ईहापोहमार्गणगवेषणां कुर्वतः जातिस्मरणं समुपवं, तदा विकृरवः मार क्षिणप्रदक्षिणं कृत्वा भक्कं प्रत्याख्याति मनसा, तीर्थकरो जानाति, तदा सबिले तुण्डं स्थापयित्वा स्थितः, माऽहं टः सन् लोकं मीमरम् , स्वामी समानुकम्पका तिष्ठति, स्वामिनं रष्ट्रा. लवच्छवाला अल्लियंति, रुक्खेहिं आवरेत्ता अप्पाणं तस्स सप्पस्स पाहाणे खिवंति, .. चलतित्ति अल्लीणो कठेहिं घट्टिओ, तहवि न फंदतित्ति तेहिं लोगस्स सिटुं, तो लोगो आगंतूण सामि वंदित्ता तंपि य सप्पं महेइ, अण्णाओ य घयविकिणियाओ तं सप्पं मक्खेंति, फरुसिंति, सो पिवीलियाहिं गहिओ, तं वेयणं अहियासेत्ता अद्धमासस्स मओ सहस्सारे उपण्णो । अमुमेवार्थमुपसंहरन्नाहउत्तरवाचालंतरवणसंडे चंडकोसिओ सप्पो । न डहे चिंता सरणं जोइस कोवा हि जाओऽहं ॥ ४६७ ॥ गमनिका-उत्तरवाचालान्तरवनखण्डे चण्डकौशिकः सर्पः न ददाह चिन्ता स्मरणं ज्योतिष्कः क्रोधाद् अहिर्जातोऽहमिति, अक्षरगमनिका स्ववुझ्या कार्येति ॥ ४६७ ॥ अनुक्ताथै प्रतिपादयन्नाह उत्तरवायाला नागसेण खीरेण भोयणं दिव्वा । सेयवियाय पएसी पंचरहे निजरायाणो ॥ ४६८॥ गमनिका-उत्तरवाचाला नागसेनः क्षीरेण भोजनं दिव्यानि श्वेतम्ब्यां प्रदेशी पञ्चरथैः नैयका राजानः-नैयका गोत्रतः, प्रदेशे निजा इत्यपरे । शेषो भावार्थः कथानकादवसेयः तच्चेदम्-तओ सामी उत्तरवाचालं गओ, तत्थ १ गोपालवत्सपाला आगच्छन्ति, वृक्षरावार्यारमानं तस्य सर्पस्य (उपरि ) पाषाणान् क्षिपन्ति, न चलतीति ईपल्लीनः काष्ठहितः, तथाऽपि न सम्बत इति सोकाय शिष्ट, ततो लोक भागत्य स्वामिनं वन्दित्वा तमपि च सर्प महति,अन्याश्च घृतविक्रायिकास्तं सर्प म्रक्षयन्ति स्पृशन्ति, स पिपीलिकाभिहीतः। तां वेदनामध्यास्य अर्धमासेन मृतः सहस्रारे उत्पन्नः । २ ततः स्वाम्युत्तरवाचालं गतः, तत्र Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org
SR No.002521
Book TitleAgam 40 Mool 01 Aavashyam Sutra Niryukti Part 01
Original Sutra AuthorHaribhadrasuri, Bhadrabahuswami
Author
PublisherBherulal Kanhiyalal Kothari Religious Trust
Publication Year
Total Pages340
LanguageSanskrit
ClassificationBook_Devnagari, Agam, Canon, & agam_aavashyak
File Size14 MB
Copyright © Jain Education International. All rights reserved. | Privacy Policy