SearchBrowseAboutContactDonate
Page Preview
Page 141
Loading...
Download File
Download File
Page Text
________________ ॥१०॥ बावश्यक-नारिभद्रीपतिः कम्मकरो!, सो पादेसु पडिओ अहंति, अस्थि तुम्भअमुककाले दसपलयं वयं णट्टपुर्व !, आम अस्थि, तं एएण हरिय, तं पुण कहिं !, एयरस पुरोहडे महिसिंदुरुक्खस्स पुरथिमेणं हत्थमित्तं गंतूर्ण तत्थ खणिउं गेण्हह । ताहे गता, दिडं, आगया कलकलं करेमाणा । अण्णंपि सुणह-अस्थि एत्थं इंदसम्मो नाम गिहवई, ताहे भणति-अत्थि, ताहे सो सयमेव उवडिओ,जहा अहं, आणवेह, अस्थि तुम्भ ओरणओ अमुयकालंमि नहिल्लओ, से आह-आमं अस्थि, सो एएण मारित्ता खइओ, अहियाणि य से बदरीए दक्खिणे पासे उकुरुडियाए नियाणि, गया, दिठ्ठाणि, उफिटकलयलं फरेंता आगया, ताहे भणंति एवं बितिअं। अमुमेवार्थ प्रतिपादयन्नाह नियुक्तिकृत् तण छेयंगुलि कम्मार वीरघोस महिसिंदु दसपलि।विडइंदसम्म ऊरण पयरीए दाहिणुकुरुडे ॥ ४६५ ॥ व्याख्या-अच्छन्दकः तृणं जग्राह, छेदः अङ्गुलीनां कृतः खल्विन्द्रेण, 'कम्मार वीरघोसत्ति' कर्मकरो वीरघोषः, तत्संबन्ध्यनेन 'महिसिंदु दसपलियं' दशपलिकं करोटकं गृहीत्वा महिसेन्दुवृक्षाधः स्थापित, एक तावदिदं, द्वितीयं-इन्द्रशर्मण ऊरणकोऽनेन भक्षितः, तदस्थीनि चाद्यापि तिष्ठन्त्येव बदर्या अध दक्षिणोत्कुरुट इतिगाथार्थः ॥४६५॥ तेतियं पुण अवर्ष, कर्मकरी, स पादयोः पतितः महमिति, अस्ति तव अमुककाले दशपलमानं वर्तुळ नष्टपूर्वम् , भोमस्ति, तदनेन इतं, तत्पुनःक, एतस्य गृहपुरतः खजूरीवृक्षस्य पूर्वस्या हस्त्मानं गत्वा तत्र खारवा गृहीत । तदा गताः, टं, भागताः कलकलं कुर्वन्तः। अन्यदपि शृणुत-मस्त्यत्र इनशर्मा नाम गृहपतिः, तदा भणति-अस्ति, तदा स स्वयमेवोपस्थितः, यथाऽहं, भाज्ञापयत, अस्ति तवोर्गायुः अमुककाले नहः, सभाह-मोमस्ति, स एतेन मारयित्वा खादितः, मस्तीनि च तस्य वदर्या दक्षिणे पा सस्कुटके निखातानि, गताः, स्टानि, उस्कृष्टकलकलं कुर्वन्त भागताः, तदा भणन्ति-एतद्वितीयम् २ तृतीयं पुनरवाच्यं. अलाहि भणितेण, ते निबंधं करेंति, पच्छा भणति-पञ्चह भजा से कहेहिद, सा पुण तस्स चेव छिडाणि मग्गमाणी अच्छति, ताए सुयं-जहा सो विडंबिओत्ति, अंगुलीओसे छिन्नाओ, सा यतेण तहिवसं पिट्टिया, सा चिंतेति-नवरि पर गामो, ताहे साहेमि, ते आगया पुच्छति, सा भणइ-मा से नामं गेण्हह, भगिणीए पती ममं नेच्छति, ते उक्किहिं करेमाणा तं भणति-एस पावो, एवं तस्स उडाहो जाओ, एस पावो, जहा न कोइ भिक्खंपि देइ, ताहे अप्पसागारियं आगओ भणइ-भगवं ! तुब्भे अन्नत्थवि पुजिजह, अहं कहिं जामि १, ताहे अचियत्तोग्गहोत्तिकाउं सामी निग्गओ। ततो वचमाणस्स अंतरा दो वाचालाओ-दाहिणा उत्तरा य, तार्सि दोहवि अंतरा दो नईओ-सुवण्णवालुगा रुप्पवालुगा य, ताहे सामी दक्खिण्णवाचालाओ सन्निवेसाओ उत्तरवाचालं वच्चइ, तत्थ सुवण्णवालुयाए नदीए पुलिणे कंटियाए तं पत्थं विलग्गं, सामी गतो, पुणोऽवि अवलोइ, किं निमित्तं , केई भणंति-ममत्तीए, अवरे-किं थंडिल्ले पडिअं अथंडिल्लेत्ति. अहं भणितेन, ते निर्बन्धं कुर्वन्ति, पश्चाद् भणप्ति-बजत भार्या तस्य कथयिष्यति, सा पुनस्तस्य छिद्राण्येव मृगयमाणा तिष्ठति, तया श्रुतम् यथास विम्बित इति, कुलयस्तम्य छिमाः, सा च तेन तदिवसे पिहिता, सा चिन्तयति-परमायातु ग्रामः, सदा साधयामि, त आगताः पृच्छन्ति, सा अणति-मा तस्य नाम ग्रहीष्ट, भगिन्याः पतिर्मा नेच्छति, उस्कृष्टिं कुर्वन्तम्ता भणन्ति-एष पापः, एवं सस्पोट्टाहो जातः, एष पापः, यथा ( पदा) कधि भिक्षामपि ददाति, तदाऽल्पसागारिक आगतो भणति-भगवन्तः यूयमभ्यत्रापि पूज्यिव्यध्वं, अहंक यामि, तवा अप्रीतिकावग्रह इतिकृत्वा स्वामी निर्गतः । ततो बजतः थन्तरा द्वे वाचाले-दक्षिणा उत्तरा च, तयोर्द्वयोरपि अन्तर द्वे नद्यौ-सुवर्णवालुका रूप्यवालुका च, तदा स्वामी दक्षिणवाचालात् सनिवेशान् उत्तरवाचा ब्रजति, न सुवर्णवालुकाया नचाः पुलिने कण्टिकायां तद्वस्त्रं विलनं, स्वामी गतः, पुनरप्यवलोकितं, किं निमित्तम् ?, केचिद् भणन्ति-ममत्वेन, अपरे-कि स्थण्डिले पतितमाण्डिले इति. 'केई-सहसागारेणं, केई-वरं सिरसाणं वत्थपत्तं सुलभं भविस्सइ, तं च तेण धिज्जाइएण गहि अं, तुण्णागस्स उवणीअं, सयसहस्समोलं जायं, एकेकस्स पण्णासं सहस्साणि जायाणि । अमुमेवार्थमभिधित्सुराह तइअमवचं भज्जा कहिही नाहं तओ पिउवयंसो । दाहिणवायालसुवण्णवालुगाकंटए वत्थं ॥ ४६६ ॥ पदानि-तृतीयमवाच्य भार्या कथयिष्यति । ततः पितुर्वयस्यस्तु दक्षिणवाचालसुवर्णवालुकाकण्टके वस्त्रं, क्रियाऽध्याहारतोऽक्षरगमनिका स्वबुद्ध्या कार्येति । ताहे सामी वच्चइ उत्तरवाचालं, तत्थ अंतरा कणगखलं नाम आसमपयं, तत्थ दो पंथा-उज्जगो को य, जो सो उजुओ सो कणगखलंमझेण वच्चइ, वंको परिहरंतो, सामी उज्जुगेण पहाविओ, तत्थ गोवालेहिं वारिओ, एत्थ दिविधिसो सप्पो, मा एएण वच्चह, सामी जाणति-जहेसो भविओ संबुझिहिति, तओ गतो जक्खघरमंडवियाए पडिम ठिओ। सो पुण को पुरभवे आसी!, खमगो, पारणए गओ वासिगभत्तम्स, तेण मंडुकलिया विराहिआ, खुड्डएण परिचोइओ, ताहे सो भणति-किं इमाओऽवि मए मारिआओ लोयमारिआओ दरिसेइ, ताहे खुडएण केचित्-सहसाकारेण, केचित्-परं शिष्याणां वनपात्रं सुलभं भविष्यति , तञ्च तेन धिग्जातीयेन गृहीतं, तुझाकस्य उपनीतं, शतसहस्रमूस्यं जातं, एकैकस्य पचाशत् सहस्राणि जातानि । २ सदा स्वामी व्रजति उत्तरवाचालं, तत्रान्तरा कनकखलनामाश्रमपदं सत्र द्वौ पन्थानौ-ऋजुर्वकच, योऽसौ रजः स कनकखलमध्येन व्रजति, वक्रः परिहरन् , स्वामी जुना प्रधावितः, तत्र गोपालैबारितः, अत्र दृष्टिविष. सर्पः, मैतेन बाजीः, स्वामी जानाति-यथैव भग्यः संभोत्स्यत इति, सतो गतो यक्षगृहमण्डपिकायां प्रतिमां स्थितः । स पुनः कः पूर्वभवे आसीत् !, क्षपका, पारणके गत. पर्युषितभक्ताय, वेन मण्की बिरादा क्षुल्लकेन परिचोदितः, तदा स भणति-किमिमा अपि मया मारिताः लोकमारिता दर्शयति, तदा शुष्लकेन. Jain Education Interational For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org
SR No.002521
Book TitleAgam 40 Mool 01 Aavashyam Sutra Niryukti Part 01
Original Sutra AuthorHaribhadrasuri, Bhadrabahuswami
Author
PublisherBherulal Kanhiyalal Kothari Religious Trust
Publication Year
Total Pages340
LanguageSanskrit
ClassificationBook_Devnagari, Agam, Canon, & agam_aavashyak
File Size14 MB
Copyright © Jain Education International. All rights reserved. | Privacy Policy