________________
१२०४ सनियुक्ति-लघुभाष्य-वृत्तिके बृहत्कल्पसूत्रे [कृतिकर्मप्रकृते सूत्रम् १८ ताहे ते गामिलगा तुट्ठा 'भद्दओ सामी लद्धो' त्ति, ऋजुरित्यर्थः । तओ ते भोइयं विन्न
ति---अम्हे तव पुत्ताणुपुत्तियं भिक्षा जाया तो अम्हे 'चिंतणिज' ति कारं करं पुवपरिमाणाओ थावतरं करेहि । भोइएण अव्भुवगयं । अन्नया जं जं ते विन्नवेति तं तं सो भद्दतो
भोइतो तेसिं गामिल्लयाणं अणुग्गहं करेइ । अइवीसत्थत्तण लद्धपसरा ते जहारिहं विणयं 5 भंसिउमाढत्ता । ततो भोइएण रुटेण ते गामिल्लया दंडिया, केइ उद्दविया । एस दिटुंतो।
_ अयमत्थोवणओ-चंकमणअणभुट्ठाणे सेसं पि विणयं परिहविज्जा ततो रुट्टो आयरिओ 'पच्छित्तदंडेण दंडिज्जा । जे य तत्थ अच्चंतावराहिणो ते गच्छाओ निच्छुभिज्जा। विणयमकारिजंता य ते इहलोए परलोए य परिचत्ता भवंति । आयरिओ य सरणमुवगयाणं तेसिं न
सारक्खणकारी भवइ अओ चंकमणे वि ते अब्भुट्ठाणं कारिजंति ॥ ४४५८ ॥ 10 अपि च--
वसभाण होति लहुगा, असारणे सारणे अपच्छित्ता ।
ते वि य पुरिसा दुविहा, पंजरभग्गा अभिमुहा य ॥ ४४५९॥ ये ते गुरुचक्रमणादिषु नाभ्युत्तिष्ठन्ति तान् यदि वृषभाः 'न सारयन्ति' 'कस्मादार्याः ! नाभ्युत्तिष्ठथ ?' ततो वृषभाणां चतुर्लघवः । अथ वृषभैः प्रतिनोदिताः परं ते न प्रतिशृण्वन्ति 15 ततः सारणे कृते सति वृषभा अप्रायश्चित्ता इतरे प्रायश्चित्तमापद्यन्ते । अनभ्युत्थाने असारणायां
चामी दोषा भवन्ति-ये प्रतीच्छका उपसम्पत्प्रतिपत्त्यर्थमायातास्ते द्विविधाः पुरुषा भवन्तिपञ्जरभमाः संयमाभिमुखाश्च । तत्र गच्छे वसतां यद् आचार्योपाध्याय-प्रवर्तक-स्थविर-गणावच्छेदिकाख्यपदस्थपञ्चकस्य पारतत्र्यं या च परस्परं प्रतिनोदना एतत् पञ्जरमुच्यते, एतस्मात् पञ्जराद् भग्नाः-निर्विण्णाः पञ्जरभन्नाः । संयमाभिमुखास्तु-पार्श्वस्थाद्यवमनविहारिगच्छात् 20 चारित्राभिलाषिणः संविनगच्छं प्रवेष्टुकामाः ॥ ४४५९ ।। तत्र ये पञ्जरभन्मा आगतास्ते तामनभ्युत्थानविषयामप्रतिनोदनां दृष्ट्वा चिन्तयन्ति___भग्गऽम्ह कडी अब्भुट्टणेण देइ य अणुट्ठणे सोही ।
अनिरोहसुहो वासो, होहिइ णे इत्थ अच्छामो ॥ ४४६०॥ अस्माकं पूर्वस्मिन् गच्छे वसतामाचार्यस्य चक्रमणादिषु वारंवारमभ्युत्थानेन कटी भन्ना, 25 अथासौ नाभ्युत्थीयते ततः 'शोधिं' प्रायश्चित्तं प्रयच्छति गाढं च खर-परुषैः खरण्टयति, ___ अस्मिंस्तु गच्छे न प्रायश्चित्तं न च खरण्टना, अतोऽनिरोधः-अनियन्त्रणा तेन सुखः-सुखदायी वासोऽत्र “णे" अस्माकं भविष्यति, तिष्ठामो वयमत्रेति कृत्वा तत्रैव तिष्ठेयुः, न भूयः खगच्छं गच्छेयुः ॥ ४४६०॥
जे पुण उज्जय चरणा, पंजरभग्गो न रोयए ते उ । 30
अन्नत्थ वि सइरतं, न लब्भई एति तत्थेव ॥ ४४६१॥ ये पुनः 'उद्यतचरणाः' खल्पेऽप्यनभ्युत्थानादावपराधे सम्यक् प्रतिनोदनाकारिणस्तान्पञ्जरभन्नः 'न रोचयति' न रुचिपथं प्रापयति, चिन्तयति च—'अन्यत्रापि' गच्छान्तरे 'खैरित्वं' स्वातन्त्र्यं न लभ्यते इति विचिन्त्य 'तत्रैव' खगच्छे 'एति' समागच्छति ॥ ४४६१ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org