________________
सनियुक्ति-लघुभाष्य-वृत्तिकै बृहत्कल्पसूत्रे [उपाश्रयप्रकृते सूत्रम् ७ सावयभय आणिति व, सोउमणा वा वि बाहि नीणिति ।
बाहिं पलीवणभया, छारे तस्सऽसति निव्वावे ॥ ३४५८ । श्वापदभयेऽन्यतः स्थानादग्निमानयन्ति । स्वप्तुमनसो वा तस्मात् स्थानाद बहिर्नयन्ति । अथ बहिः प्रदीपनकभयान्न नयन्ति । ततस्तत्र स्थितमेव क्षारेण छादयन्ति । 'तस्य' क्षारस्याभावे 5 'निर्वापयन्ति' विध्यापयन्तीत्यर्थः ॥ ३४५८ ॥
प्रदीपसूत्रम् ७ सूत्रम्
उवस्सयस्स अंतो वगडाए सव्वराईए पईवे दिप्पेजा, नो कप्पइ निग्गंथाण वा निग्गंथीण वा अहालं. दमवि वत्थए । हुरच्छा य उवस्सयं पडिलेहमाणे नो लभेज्जा, एवं से कप्पइ एगरायं वा दुरायं वा वथए । जे तत्थ परं एगरायाओ वा दुरायाओ वा
वसइ से संतरा छेए वा परिहारे वा ७॥ अस्य व्याख्यानं ज्योतिःसूत्रवद् मन्तव्यम् ॥ अथ भाष्यम्
देसीभासाय कयं, जा बहिया सा भवे हुरच्छा उ । बंधऽणुलोमेण कयं, छया परिहार पुव्वं तु ॥३४५९ ॥ अहवण वारिजंतो, निकारणओ व तिण्ह व परेणं ।
छेय चिय आवजे, छेयमओ पुव्वमाहंसु ॥ ३४६० ॥ गाथाद्वयमपि गतार्थम् (गा० ३४०४-५) ॥ ३४५९ ॥ ३४६० ॥
दुविहो य होइ दीवो, असव्वराई य सव्वराई य।
ठायंते लहु लहुगा, कास अगीयत्थ सुत्तं तु ॥ ३४६१ ॥ द्विविधश्च भवति दीपः, तद्यथा-असार्वरात्रिकश्च सार्वरात्रिकश्च । तत्रासावरात्रिकप्रदीप युक्तायां वसतौ तिष्ठतां मासलघु, सार्वरात्रिकप्रदीपयुक्तायां तु चत्वारो लघवः । कस्य पुनरेतर प्रायश्चित्तम् ? । सूरिराह-अगीतार्थस्य ॥ ३४६१ ।। 25 इत ऊर्द्धम् ---"नत्थि अगीयत्थो वा०" (गा० ३३१३) इत्यारभ्य "ठायंति पईवसा लाए" (गा० ३३३४ ) इतिपर्यन्तं भाप्यं प्राग्वदन वक्तव्यम् । अथ तत्र स्थितानां दोषानाह
उवगरणे पडिलेहा, पमजणाऽऽवास पोरिसि भणे य । निक्खमणे य पवेसे, आवडणे चेव पडणे य ॥ ३४६२ ॥
15
20
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
