________________
५००
सनियुक्ति-लघुभाष्य-वृत्तिके बृहत्कल्पसूत्रे [ मासकल्पप्रकृते सूत्रम् १ स्थापयेत् तदा तद् भवत्येव शीतलम् । तच्च तस्य तपःक्षामदेहस्याकारकमिति कृत्वा ध्यादयो गोचरकाला अनुज्ञाता इति॥१६९९।। अत्र परः प्राह—यद्यसौ षष्ठादिभक्तिको यावन्ति भक्तानि च्छिनत्ति तावन्त्येकेनैव दिवसेन पूरयति ततः को नाम गुणस्तस्य भक्तच्छेदनेन ? उच्यते
बहुदेवसिया भत्ता, एगदिणेणं तु जइ वि भुंजेजा।
तह वि य चाग-तितिक्खा-एगग्ग-पभावणाईया ॥ १७०० ॥ बहुदैवसिकानि भक्तानि यद्यप्यसावेकदिनेनैव तुशब्दस्यैवकारार्थत्वात् षष्ठादिभक्तिको भुञ्जीत तथापि भक्तच्छेदने त्याग-तितिक्षैकाग्र्य-प्रभावनादयो गुणा भवन्ति । त्यागो नाम यादीन् दिवसान् यावत् सर्वथैव भक्तार्थपरिहारः, तितिक्षा-क्षुधापरीपहस्याधिसहनम् , ऐकाय्यं तु सूत्रार्थपरावर्तनादौ चित्तस्यानन्योपयुक्तता, प्रभावना नाम-अहो! अमीषां शासनं विजयते यत्रेदशास्त10 पखिन इति, आदिशब्दादन्येषामपि तपःकर्मणि श्रद्धाजननम् , गृहिणां वा तदर्शनात् प्रव्रज्याप्रतिपत्तिरिति । अतः षष्ठादिभक्तिकस्य व्यादिगोचरकालानुज्ञानम् । नित्यभक्तिकस्तु यदि द्वितीयं वारं भिक्षार्थमवतरति मासलघु, तृतीयवारं मासगुरु, चतुर्थ चतुर्लघु, पञ्चमं चतुर्गुरु, षष्ठं षड्लघु, सप्तमं षड्गुरु, अष्टमं छेदः, नवमं मूलम् , दशममनवस्थाप्यम् , एकादशं वारं पाराञ्चिकम्
॥ १७०० ॥ चतुर्थभक्तिकादीनामतिदेशमाह15 जह एस एत्थ वुड्डी, ओअरमाणस्स दसहि सपदं च ।
सेसेसु वि जं जुजइ, तत्थ विवड्डी उ सोहीए ॥ १७०१॥ यथा द्वितीयादिवारं भिक्षामवतरतः 'एषा' लघुमासादारभ्य प्रायश्चित्तस्य वृद्धिर्भणिता 'दशभिश्च' दशसङ्ख्याकैः स्थानैः 'स्वपदं' पाराञ्चिकं नित्यभक्तिकस्योक्तम् , तथा 'शेषेष्वपि' चतुर्थ
भक्तिकादिषु 'यत्' तृतीयवारादिकं प्रायश्चित्तस्थानं युज्यते 'तत्र' तदारभ्य 'शोधेः' प्रायश्चित्तस्य 20 विवृद्धिः कर्तव्या । तद्यथा— चतुर्थभक्तिकस्तृतीयं वारं भिक्षामवतरति मासलघु, चतुर्थं मास
गुरु, पञ्चमं चतुर्लघु, षष्ठं चतुर्गुरु, सप्तमं षड्लघु, अष्टमं षड्गुरु, नवमं छेदः, दशमं मूलम् , एकादशमनवस्थाप्यम् , द्वादशं वारं पर्यटतः पाराञ्चिकम् । एवं षष्ठभक्तिकस्यापि द्वादशं वारमवतरतः पाराञ्चिकम् । यदाह चूर्णिकृत्
छट्ठभत्तियस्स वि बारसहिं पावइ सपयं ति । 25 अष्टमभक्तिकस्य तु चतुर्थवारादारभ्य त्रयोदशं वारं यावत् पर्यटतो लघुमासादिकं पाराश्चि
कान्तमिति ॥ १७०१ ॥ ___गतं प्रमाणद्वारम् । अथ कालद्वारम् - कस्मिन् काले भिक्षार्थ निर्गन्तव्यम् ? उच्यते-यः क्षपको बालो वृद्धो वा पर्युषितेन प्रथमालिकां कर्तुकामः स सूत्रपौरुषीं कृत्वा निर्गच्छति । अथ
तावती वेलां न प्रतिपालयितुं क्षमः ततोऽर्द्धपौरुप्यां निर्गच्छति । यद्यतिप्रभाते पर्यटति तदा 30 मासलघु, भद्रक-प्रान्तकृताश्च दोषा भवन्ति । तत्र साधुरतिप्रभात एव कस्यापि गृहं गत्वा भिक्षां
याचितवान् , स च गृहपतिर्भद्रकः सुप्तामविरतिकामुत्थापयेत् ततस्तस्यामुत्थितायामधिकरणं प्रवर्तितं भवेत् । यस्तु प्रान्तो भवति स ब्रूयात्–किमुन्मत्तो वर्तसे यदेवमतिप्रभाते पर्यटसि ? मुखरात्रिकं वा प्रष्टुं समायासीः ? इति । यद्वा कोऽपि नामान्तरं प्रस्थितः प्रथममेव तं साधुं दृष्ट्वा
कालद्वा