________________
स्थापनाकुलेषु सान्तरमवश्यं गमनम्
सनियुक्ति-लघुभाष्य-वृत्तिके बृहत्कल्पसूत्रे [ मासकल्पप्रकृते मूत्रम् १ ___ तत्थ पढमो जड्डसमाणो पाहुणगसाहू भणइ-मम जं दोसीणं वा उण्हगं वा कंजियं वा लब्भइ तं चेव आणेहि, नवरं उदरपूरं । एवं भणिए किं दोसीणं चेव आणेयत्वं ? न, विसेसेण सोहणं तस्स आणेयवं । बिइओ पाहुणयसाहू भणइ---परं में नेहरहिया वि पूवलिया सुकुमाला होउ । तइओ भणइ-महुरं नवरिं मे होउ । चउत्थो भणइ-अन्नं वा पाणं वा निप्पडिगंधं 5मे आणेह । एवं ताणं भणंताणं जं जोग्गं तं सड्ढयकुलेहिंतो विसेसियं आणिज्जइ । तं च ठविएसु चेव सड्डयकुलेसु लब्भइ नाठविएसु । पाहुन्ने य कीरमाणे महंतो निज्जरालाभो साहुकारो य पाविज्जइ । अतो कायचं तं जहाविसहं साहूहिं ति ॥ १५९० ॥ __ आह यद्येवं तर्हि श्राद्धकुलेषु मा कोऽपि प्रवेश कार्षीत् ? यदा प्राघूर्णकादिकार्य समुत्पन्नं भविष्यति तदा प्रवेशं करिष्यामः, ततश्च बहुतरमुत्कृष्टं च लप्स्यामहे । सूरिराह-(ग्रन्था10 अम्-७५००)
एवं च पुणो ठविए, अप्पविसंते इमे भवे दोसा । [ओघ.भा. १३२]
वीसरण संजयाणं, विसुक्कगोणीइ आरामे ॥ १५९१ ।। ___ एवं च तावत् चमढनायां दोषा अभिहिताः । पुनःशब्दो विशेषणार्थः । यदि पुनः स्थापना
कुलानि सर्वथैव स्थाप्यन्ते ततः “ठविए" त्ति सर्वथैव स्थापितेषु तेप्वप्रविशतां साधूनामेते 15 दोषा भवेयुः । तद्यथा-विस्मरणं संयतानां भवति, भिक्षा दातव्येति नियमाभावात् ।
अत्र च विशुष्कया गवा आरामेण च दृष्टान्तः
जहा—एगस्स वोदधिज्जाइयस्स गोणी घेणू । सा य पओस-पच्चूसेसु कुलवं कुलवं दुद्धस्स गोदृष्टान्तः पयच्छइ । तस्स य दसहिं दिवसेहिं संखडी भविस्सइ । ताहे सो चिंतेइ.-एमा गावी ताव
बहुयं खीरं देइ, तया य दुल्लहं खीरं भविस्सइ, मम य तया अवस्सं कजं, तो इयाणिं न दुहामि, 20 तया चेव एक्सराए दुहिस्सामि, वरं मे दस कुलया होतया । पत्ते य संखडिदिवसे महंतं कुंडयं गहाय गोणीदुहणट्ठयाए ढुक्को जाव विसुक्का, चुलुओ वि नत्थि दुद्धम्स । एवं संजया वि अणल्लियंता तेसिं सड्ढाणं पम्हुट्ठा न चेव जाणंति-किं संजया अस्थि ? नवा ? । ते वि संजया जम्मि दिवसे कजं तम्मि गया जाव न संति ताणि दबाणि । तम्हा दोण्ह वा तिण्ह वा दिव
साणं अवस्सं गंतवं ॥ 25 अहवा आरामदिटुंतो, जहा---एगो आरामिओ। सो चिंतेइ-मम आरामे पुप्फाणं आढयं दिणे दिणे उठेइ, इंदमहदिवसे अ बहू जणो पुप्फाण कायओ भविस्सइ तो मा दिणे दिणे पुप्फाइं उच्चेमि, तद्दिवसं वरं बहूणि पुप्फाणि होंताणि ति । पत्ते य इंदमहदिवसे सो पच्छियाओ घेत्तुं गओ जाव सो आरामो उप्फुल्लो, एगमवि पुप्फ नस्थि । एवं ते जद्दिवसं कज्जमुप्पन्नं तद्दिवसं पविट्ठा ठवणाकुलेसु । ताहे सड्डा भणंति-तुब्भे इहं चिय अच्छंता न मुणह वेलं, 30 अम्हं पए वत्ता वेला । अप्पविसंतेसु य न कोइ दंसणं पडिवज्जइ, न वा अणुबए, गिलाणपाउग्गं वा नत्थि ॥
यतश्चैवमतः प्रवेष्टव्यं स्थापनाकुलेषु गीतार्थसङ्घाटकेन ॥ १५९१ ॥ .
आरामदृष्टान्तः