________________
१६ मुनिराज श्री भावविजयजी महाराजनुं जीवन चरित्र. __" मात्र भोगवती वखतेज मधुर, परंतु परिणामे विष तुल्य विषयो वडे करीने आ आत्मा मूर्छित थयेलो रहे छे, परंतु स्वहितने माटे चेततो नथी." मोरबाडमां धामधूम अने अट्ठाइ महोत्सव, कुटुंबी जनोनी हाजरी वच्चे पंडितजी जादवजीभाईए आचार्य श्री विजयेन्द्रसूरीश्वरजी पासे लीधेली दीक्षा, गुरुदेवे दीधेलं
भावविजयजी नाम. संवत् १९८४ मां बंधुओए लग्न माटेनी तडामार तैयारी करवा मांडी, नव पुत्रवधू आववानी आशाथी वृद्ध मातुश्रीने हर्षनो पार नहोतो; परंतु पंडितजीनुं हृदय तो वैराग्यमां ओतप्रोत थइ चूक्युं हतुं. तेओ समजवा लाग्या के, मोहजाळ एवीज होय छे. मातुश्री अने भाइओ मने संसारव्यवहारमा जोडी सुखी करवा इच्छे छे, परंतु खरं सुख शेमा छे ? तेथी तेओ अजाण छे. आवी स्थिति वच्चे एकाएक दीक्षानी वात कदाच आप्तवर्गमां अरुचिकर थशे, तेथी पोते मुंबइ जवानो विचार दर्शावी मुंबई तरफ प्रयाण कयु. अने त्यांथी पत्रद्वारा पोताने लग्नमां जोडावानी मुद्दल इच्छान होवाथी करेल सगपणथी छूटा थवाने कुटुंबी माणसोने समाचार आप्या.
लाग्या के, मोह
र छ. मातुश्री
व्यवहारमा
