________________
५
२१४
क्षीरतरङ्गिष्यां
श्चोपसर्गे (३।३।१०६) - निशा ' । शः कित् सन्वच्च ( उ० १।२० ) इति कु. - शिशुः । शाशपिभ्यां ददनौ ( उ० ४।९७ ) – शादः पङ्कः ॥३६॥
i
२५
I
३६. छो छोदने । प्रवच्छ्यति । प्रवाच्छात् प्रवाच्छासीत् । प्रवच्छाययति । छतः, छातः । माछाससि ( उ० ४।१०६ ) इति यः--- छाया । कृविष्वि ( उ० ४।५६ ) इति छविः । छापूखडिभ्यो गक् (द० उ० ३।६६ ) गक् - छागः । कम्बलादौ ' छगलः ॥३७॥
1
३७. षो अन्तकर्मणि । अन्तकर्म विनाशः । स्यति, अवस्यति प्रणियति ( द्र० ८|४|१७ ) । उपसर्गात् ( ८ । ३।६५ ) षः । प्राक् सिता१० दव्यावायेऽपि ( ८|३|६३ ) - श्रभ्ययात् । विभाषा घ्रा (२।४।७८) इति वा सिज्लुक् - प्रवासात्, अवासीत् । घुमास्था ( ६/४/६६ ) इतीत्त्वम् - अवसीयते । शाछा ( ७।३।३७ ) इति युक् - अवसाययति । णः ( द्र० ३ | १|१४१ ) - अवसाय: । द्यतिस्यति ( ७|४|४० ) इतत्त्वम् - अवसितः । ऊतियूतिजूतिसाति ( ३।३।६७ ) इति सातिः । सातिभ्याम् १५ ( उ० ४। १५३ ) इति मनिन् - साम । [ सात्म |] सात्मनो भावः
सात्म्यम् ॥३८॥।
३८. दो प्रवखण्डने । द्यति । गातिस्था ( २।४।७७ ) इति सिज्लुक् —अवादात् । अवदातुम् । द्यतिस्यति ( ७।४।४० ) इतीत्त्वम् निर्दितम् । अवत्तम् - श्रच उपसर्गात् त: ( ७।४।४७ ) । घुग्रहणानि समा
१. भागुरिमते हलन्तान्निश्शब्दाट् टाप् - तदुक्तं प्रापं चैव हलन्तानां यथा वाचा निशा दिशा । ( द्र० सं० व्या० शास्त्र का इतिहास' भाग १ पृष्ठ १०७ च० संस्क० ) ।
२. उणादौ 'छो घुह्वस्वश्च' (१।११२ ) इत्युज्ज्वलदत्तादयः पठन्ति ।
३. 'छागलः' पाठा० ।
४. अत्र हि लिबिशेन 'टिप्पण्यां हैमोणादेः ८१६ निर्देशः कृतः । स चिन्त्यः । मणादौ तत्र सात्मपदं निरुच्यते, न सात्म्यम् । इह तु ब्राह्मणादेराकृतिगणत्वात् (५।१।१२४) ष्यञ् द्रष्टव्यः ।
