________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. १४०६-१४४१
आसेवनशिक्षास्वरूपम् थंभे अन्मिट्टिता, झडत्ति, सो भंगमुवगतो तयणु । लोगो कयतुमुलरयो, निहुयं हसिउं समारद्धो દા एवं सेसेहि वि नर-वइस्स पुत्तेहिं कलाविउत्तेहिं । जह तह मुक्का बाणा, न कज्जसिद्धी परं जाया ॥७॥ लज्जामिलंतनयणो, वज्जाडसणिताडिओ व्व नरनाहो । विच्छायमुहो विमणो, सोगं काउं समाढत्तो ॥८॥ भणिओ य अमच्चेणं, देव! विमुंचह विसायमऽन्नो वि । अत्थि सुओ तुम्हाणं, ता तंपि परिक्वह इयाणिं ॥९॥ रन्ना भणियं को पुण, समप्पियं मंतिणा तओ भुज्जं । तं वाइऊण रन्ना, पयंपियं होउ तेणाऽवि ॥१०॥ अच्वंतपाढिएहिं पि, इमेहिं पावेहिं जं समायरियं । सो वि हु तमाऽऽयरिस्सइ, थी थी एवं विहसुएहिं॥११॥ जड़ पुण तुह निब्बंधो, विन्नासिज्जउ तदा सुओ सो वि । तो मंतिणोवणीओ, सुरिंददतो सउज्झाओ ॥१२॥ अह तं भूमीवइणा, विचित्तपहरणपरिस्समकिणंकं । उच्छंगे विणिवेसिय, पयंपियं जायतोसेणं
॥१३॥ पूरेसु तुम मम वच्छ!, वंछियं विधिऊण राहं च । परिणेसु निव्वुई राय-कन्नेगं अज्जिणसु रज्जं ॥१४॥ ताहे सुरेंददत्तो, नरनाहं नियगुरुं च नमिऊण । आलीढट्ठाणठिओ, धीरो घणुदंडमाऽऽदाय
॥१५॥ | निम्मलतेल्लाऊरिय-कुंडयसंकंतचक्कगणछिटुं । पेहिन्तो अवरेहि, हीलिज्जन्तो वि कुमरेहिं
॥१६॥ अग्गीययप्पमुहेहिं, रोडिज्जन्तो वि तेहिं चेडेहिं । गुरुणा निरूविएहिं, पासट्ठिएहिं च पुरिसेहिं
॥१०॥ आयड्ढियनग्गेहिं, जइ चुक्कसि ता वयं हणिस्सामो । इइ जंपिरेहिं दोहिं, तज्जिज्जतो वि पुणरुतं ॥१८॥ लक्खुम्मुहकयचक्खू, एगग्गमणो महामुणिंदो व्य । उवलद्धचक्कविवरो, राहं विंधड़ सरेण लहुं ॥१९॥ | विद्धाए तीए खित्ता, वरमाला निव्वुईए से कण्ठे । आणंदिओ नरेंदो, जयजयसद्दो समुच्छलिओ ॥२०॥ विहिओ वीवाहमहो, दिन्नं रज्जं पि से महीवइणा । एवं सुरेंददतो, नाणाउ गउरवं पत्तो
॥२१॥ इय नाणनयमएणं, जत्तो निच्चं पि गहणसिखाए । कायव्यो इहपरभव-सुहदाणअवंझहेऊए
॥२२॥ | एयरहिया न जम्हा, किरियाजुत्ता वि होंति जणपुज्जा । अचंतकलावियला, निवसुयसिरिमालिपमुह व्य ॥२३॥ इय ताव गहणसिक्खा, निदंसिया इन्हेिं पुव्बउद्दिट्ठा । किरियाकलावरुवा, बुच्चइ आसेवणासिक्खा ॥२४॥ एयाए विणा वणमालईए, कुसुमोग्गमो व्य विहवाए । रुवाऽऽइगुणगणोइय, होड़ विहला गहणसिक्खा ॥२५॥
__ "आसेवनशिक्षास्वरूपम्" जोगतिगेणासेवण-सिक्खं चिय सम्ममायरन्तस्स । गहणस्सिक्खा जायइ, न अन्नहा जेण पयडमिणं ॥२६॥ गुरुचरणपसायणओ, असेसवक्नेयवज्जणुज्जमओ । सुस्सूसणपडिपुच्छण-पमुहगुणपउंजणेणं च . ॥२७॥ बहुबहुतरबहुतमबोह-संभवा परमपगरिसमुवेइ । गहणस्सिक्खा न उ अन्न-हा वि सिरिमालिणो व्व धुवं ॥२८॥ | एवं जाया वि अभिक्खणं पि, मणवयणकायकिरियाहिं । आसेविज्जन्त च्चिय, वड्ढइ एसा थिरा य भवे ॥२९॥ ता होइ अहन्ता वि ह, हंतीए अहंतियाए हन्ता वि । न ह होड जप्पभाया. भव्याण इमा गहणसिक्खा ॥३०॥ तीए च्विय एक्काए, नमोऽत्थु सद्धिभूमीए । आसेवणसिक्खाए, भवतरुपलवानलसमाए ॥३१॥ एत्थ य किरियानय-मयमेयं जं सव्वहा वि कज्जत्थी । किरियाए च्चिय सम्म, जएज्ज निच्चं चिय तहाहि ॥३२॥ हेओवादेयऽत्थे, विन्नाए उभयलोगफलसिद्धिं । इच्छन्तेण मड़मया, जइयव्यं चेव जत्तेण
॥३३॥ जम्हा पवित्तिलक्खण-पयत्तविरहे न नाणिणो वि इहं । अहिलसियवत्थुसिद्धी, दीसह अन्नेहि वि जमुत्तं ॥३४॥ किरिय च्चिय फलजणणी, नो नाणं संजमउत्थविसयाण । विन्नाया वि सुनिउणं, न नाणमेत्ता सुही होइ ॥३५॥ तिसिओ वि हु सलिलाइय-मवलोयन्तो वि जाव न पयट्टो । पिवणाऽऽइकिरियाए, 'तत्तित्तिफलं न ता लहइ॥३६॥ |अग्गट्ठियइट्ठरसोववेय-भोयणतडोवविठ्ठो वि । हत्थमवावारिन्तो, नाणी वि हु मरइ भुक्खाए
॥३०॥ अइपंडिओ वि वाई, आहसिय परं गतो निवसभाए । वयणमयावारिन्तो, न लहइ अत्थं सलाहं च ॥३८॥ इय इहलोयफलं पड़, जह वुत्तो तह भवन्तरफलं पि । आसज्ज सो च्चिय विही, जओ जिणिंदेहिं भणियमिणं ॥३९॥ चेइयकूलगणसंघे, आयरियाणं च पवयणसुए य । सव्येसु वि तेण कयं, तवसंजममुज्जमन्तेण ॥४०॥ इय जह खाओवसमिग-चरणस्स तहेव खाइगस्सावि । सम्म पगिट्ठफलसाह-गत्तणं होइ विन्नेयं ॥४१॥ 1. तत्तृप्तिफलम्।
किंच
41