________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. १२६०-१२६७
कुलवालकस्य दृष्टान्तः भो! तुब्भमहं सविसेस-मडवरकरितुरयरयणदेसाई । देमि ममं च समप्पह, ताव इमं हत्थिवररयणं ॥६०॥ आलोचिऊण देमो त्ति, जंपिउं ते गया णिययठाणे । मा णेहिइ हढेणं ति, भयवसा रयणिसमयम्मि ॥६१॥ हत्थिम्मि समारुहिउं, अमुणिज्जन्ता जणेण णीहरिया । वेसालीए पुरीए, चेडगरायं समल्लीणा ॥६२॥ नाया असोगचंदेण, तदणु विणएण दूयवयणेहिं । हल्लविहल्ले पेसेहि, सिग्घमिइ चेडगो भणिओ ॥३॥
अह चेडगेण भणियं, नीणेमि कहं इमे हढेणाहं । सयमेव तुमं संबो-हिऊण उचियं समाचरसु ॥६४॥ | एए तुमं च जम्हा, धूयसुया मज्झ नत्थि हु विसेसो । गेहाऽऽगय ति णवरं, बला न सक्केमि पेसेउं ॥६५॥
एवं सोच्चा रुट्टेण, तेण पुणरवि य चेडगो भणिओ । पेसेसु कुमारे अहव, जुज्झसज्जो लहुं होसु ॥६६॥ |पडिवन्ने जुज्झे चेडगेण, काउं समग्गसामग्गिं । येसालीए पुरीए असोगचंदो लहुं पत्तो
૬ળી जुज्झेण संपलग्गो, णवरं चेडगमहामहीवड़णा । कालप्पमुहा दस अवर-माउगा भाउगा तस्स
॥६८॥ दसहिं दिवसेहिं पहिया, अमोहमेक्कं सरं खिवंतेण । किर से एक्कदिणंडतो एक्सरनेवनियमो ति ॥१९॥ एक्कारसमे य दिणे, भयभीएणं असोगचंदेणं । चिंतियमहो इयाणिं, जुझंतो हं विणस्सामि
॥७॥ ता जुज्झिउं न जुज्जइ, इइ ओसरिउं रणंडगणाउ लहुँ । कुणइ स अट्ठमभत्तं, सुरसन्निज्झाऽभिलासेण ॥७१॥ | अह सोहम्मसुरिंदो, चमरो वि य पुव्यसंगयं सरिउं । तम्मूले संपत्ता, पयंपिउं एवमाउडढता
॥७२॥ भो भो देवाणप्पिय!, कहेस किं ते पियं प्रयच्छामो । रन्ना भणियं मारेह, चेडयं वेरियं मज्झ ॥७३॥ सक्केण जंपियं परम-सम्मद्दिढेि इमं न मारेमो । सण्णिज्झं तस्स तुज्झ य, जइ भणसि ता कुणिमो ति ॥७४॥ एयंपि होउ इइ जंपिऊण रन्ना असोगचंदेण । चेडगनियेण सद्धिं, पारद्धो समरसंरंभो
॥७५॥ अप्पडि हयसुरवइपाडि-हेरपायडपहावदुप्पेछो । रिउपक्वं निहणतो, सो पत्तो चेडगं जाय
॥७६॥ तो आयन्नं आयड्ढिऊण, चायं कयंतदूओव्य । तं पड़ अमोहविसिहो, पामुक्को चेडगनियेण
॥७७॥ तं च तदंतरचमरिंद-रइयफालिहसिलापडिक्खलियं । अवलोइऊण सहसा, विम्हइओ चेडयनरिंदो ૭૮ खलिए अमोहसत्थे, एतो नो मज्झ जुज्झिउं जुत्तं । इइ चिंतिउं पविट्ठो, वेगेण पुरीए मज्झम्मि ॥७९॥ किंतु गयं से निहणं, असुरिंदसुरिंदनिम्मिएहिं बहुं । रहमुसलसिलाकंटग-रणेहिं चउरंगमऽवि सेन्नं ॥८०॥ नयरीरोहं काउं, असोगचंदो ठिओ चिरंकालं । उत्तुंगसालकलिया, न वि भज्जड़ सा कहंपि पुरी ॥१॥ एगम्मि य पत्थावे, राया तं भंजिउं अपारंतो । जा सोइंतो अच्छड़, ता पढियं देवयाए इमं ॥८२॥ 'समणे जड़ कूलवालए, मागहियं गणियं लग्गिस्सई । राया य असोगचंदए, वेसालिं नगरिं गहिस्सई' ॥८३॥ हरिसवियसंतवयणो, पाउं अमयं व सवणपुडएहिं । ययणमिमं नरनाहो, तं समणं पुच्छए लोयं ૮૪ अह कहमवि लोगाउ, नईकूलट्ठियमिमं वियाणित्ता । पणतरुणीण पहाणं, मागहियं वाहरावेइ ॥५॥ भणइ य भद्दे! तं कूल-बालगं समणमेत्थ आणेहि । एवं रेमि तीए, पडियन्नं विणयपणयाए ॥८६॥ तो कवडसाविया सा, होउं सत्थेण तं गया ठाणं । वंदित्ता तं समणं, सविणयमेवं पयंपेड़
॥८७॥ गिहनाहे सग्गगए, जिणिंदभवणाई यंदमाणाऽहं । सोउं तुब्भे एत्थं, समागया वंदणट्ठाए
તેવા ता अज्जं चिय सुदिणं, पसत्थतित्थं व जं तुमं दिट्ठो । एत्तो कुणसु पसायं, भिक्खागहणेण मुणिपवर!॥८९॥ तुम्हारिसे सुपत्ते, निहित्तमप्पंपि दाणमचिरेण । सग्गाऽपवग्गसोक्खाण, कारणं जायए जेण
॥९०॥ इय बहुभणितो सो कूल-वालओ आगओ य भिक्ट्ठा । दिन्ना य मोयगा दुट्ठ-दव्यसंजोइया तीए ॥१॥ तमोगाउणंतरमवि, अइसारो से दढं समुप्पन्नो । तेण विबलोऽतरंतो, काउं उव्वत्तणाइं पि
॥९२॥ तीए भणियं भयवं, उस्सग्गडववायवेइणी अहयं । गुरुसामिबंधुतुल्लस्स, तुज्झ जइ किंपि पडियारं ॥९३॥ काहं फासुयदव्येहिं, होज्जा एत्थ वि असंजमो कोई । ता अणुजाणसु भंते, वेयावच्चं करेमि ति .. ॥९४॥ पगुणसरीरो सन्तो, पायच्छित्तं इहं चरेज्जासि । अप्पा हि रखियव्यो, जत्तेणं जेण भणियमिमं ॥९५॥ सव्वत्थ संजमं संज-माउ अप्पाणमेव रक्खेंतो । मुच्चड़ अड्वायाओ, पुणो वि सोही न याऽविरई ॥६॥ इय सिद्धंताभिप्पाय-सारवयणाणि सो निसामित्ता । मागहियं अणुजाणइ, व्यावच्चं रेमाणिं Reળી
37