________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. १२२४-१२५६
कुलवालकस्य दृष्टान्तः नाणाऽऽइगुणगणाडगर-गुरुपयपंकयपसायणपरत्तं । थेवे वि हु अवरा पुणो अत्तणो गरिहा ॥२४॥ सविसेसाऽऽराहणकरण-निरयमुणिसक्कहासवणयंछा । अइचारपंकपम्मुक्क-मूलगुणसेवणाऽभिरई
॥२५॥ पिंडविसुद्धिपमुहप्पहाण-किरियासु बद्धलक्खत्तं । पुवपडियन्नसंजम-निरवज्जुज्जोगसंजुत्तं
॥२६॥ एमाइ गुणकलावो, विसेसलिंगत्तणेणमऽवसेओ । समणाण गिहत्थाण य, हियाभिकंखीण जहजोग्गं ॥२७॥ नवरं एवंविहगुण-जुआ वि कहमवि य कोहपडिबद्धा । चोयणवसेण सुगुरुसु, सुगईपहसत्थवाहेसु ૨૮ कुव्यंति जे पओसं, 'उक्कलिज्जति कुलवालो व्य । आराहणामहाधण-निहाणलाभाओ ते अचिरा ॥२९॥ तहाहि
"कुलवालकमुनि दृष्टान्तः" आसि चरणाऽऽड्गुणमणि-रोहणगिरिणो विसिट्ठसंघयणा । निज्जिणियमोहमल्ला, महल्लमाहप्पदुद्धरिसा ॥३०॥ संगमसीहा नामेण, सूरिणो भूरिसिस्सपरिवारा । तेसिं सिस्सो एगो, मणागमुस्सिंखलसहायो
॥३१॥ कुणमाणो वि हु दुक्कर-तयोविहाणाऽऽइंणिययबुद्धीए । आणासारं चरणं, न पवज्जइ कुग्गहवसेण ॥३२॥ चोइंति सूरिणो तं,दुस्सिक्ख! किमेवमऽफलमप्पाणं । उस्सुत्तकट्ठचेट्टाए दुट्ठ! सन्तावमुवणेसि
॥३३॥ आणाए च्विय चरणं, तब्भंगे जाण किं न भग्गं ति । आणं चडइक्कमंतो, कस्साऽऽएसा कुणसि सेसं ॥३४॥ एवं सासिज्जतो, गुरुसु वेरं स उव्वहइ घोरं । अह अन्नया क्याई, तेणेक्केणं समं गुरुणो
॥३५॥ एक्कम्मि गिरिवरम्मि, सिद्धसिलावंदणत्थमाउडरुढा । सुचिरं च तं नमंसिय, सणियं ओयरिउमाऽऽरद्धा ॥३६॥ अह तेण दुव्विणीएण, चिंतिअं नूण एस पत्थावो । ता दुव्ययणणिहाणं, हणामि आयरियमेयमऽहं ॥३७॥ जड़ एत्थ वि पत्थावे, उहियो एस निस्सहायो वि । ता जाजीयं निभ-च्छिही ममं दुट्ठसिक्खाहिं ॥३८॥ | इय चिंतिऊण पट्ठि-ट्ठिएण महई सिला परिम्मुक्का । सूरीणं हणणट्ठा, दिट्ठा य कहंपि सा तेहिं ॥३९॥ तो ओसरिउं सिग्घं, पयंपियं रे महादुरायार! । गुरुपच्चणीय! अच्वंत-पावमिय यवसिओ कीस ॥४०॥ न मुणसि लोगठिई पि हु, उवयारिसु जं रेसि वहबुद्धिं । जेसुवयारे थोयं, समग्गतइलोक्कदाणं पि ॥४१॥ मन्नंति उवयारं, ताण वि सीसा उ केवि अवणीए । उठिंति वहाय परे, तुमं व सुचिरोवचरिया वि ॥४२॥ | अहया कुपतसंगहवसेण, एसेव नूण होइ गई । नु क्याइ महाविसविस-हरेण सह निव्वहइ मेत्ती ॥४३॥ इय एवंविहगुरुपाव-कम्मनिम्मूलदलियसुक्यस्स । सव्वन्नुधम्मपालण-दूराजोग्गस्स तुह पाय!
॥४४॥ होही एत्तो इत्थी-सयासओ नूण लिंगचाओ वि । एवं सविउं सूरी, जहागयं पडिनियत्तो ति ॥४५॥ तह काहं जह एयस्स, सूरिणो भवइ ययणमस्सच्चं । इय चिंतिउं कुसिस्सो, सो य गओडरन्नभूमीए ॥४६॥ जणसंचारविरहिए, एगम्मि तावसाऽऽसमम्मि ठिओ । कूले नईए उग्गं, तवं च काउं समाढतो ॥४७॥ पत्ते य परिसयाले, तत्तवतुट्ठाए देवयाए नई । मा हीरिही जलेणं ति, वाहिया अवरकूलेण
૪૮. अह कूलंऽतरलग्गं, दठूण नई जणेण से विहियं । तद्देसगेण गुतं, अभिहाणं कूलवालो त्ति ૪૬a तप्पहपयट्टसत्थाओ, लद्धभिखाए जीवमाणस्स! । लिंगच्चागो जाओ, जह से तह संपयं भणिमो ॥५०॥ चंपाए नयरीए, असोगचंदो ति पत्थियो अत्थि । सेणियनरिंदपुत्तो, विक्कमअक्कन्तरिउचक्को ॥५१॥ हल्लविहल्ला से लहुग-भाउणो तेसिं सेणिएण वरो । हत्थी हारो दिन्नो, अभएण वि पव्ययंतेण ॥५२॥ खोभं कुंडलजुयलं, जणणीतणयं पणामियं तेसिं । अह खोमहारकुंडल-विराइए करियराऽऽरुढे
॥५३॥ ते चंपाए तियच्चच्रेसु, दोगुंदुगे व्य कीलंते । दटुं असोगचंदो, भणिओ भज्जाए सामरिसं ધો रायसिरी परमत्थेण, देव! एएसिं तुज्झ भाऊण । जेणेवमऽलंकरिया, करिखंधगया पकीलंति । ॥५५॥ तुह पुण मोत्तुं आयास-मेक्कमऽन्नं न रज्जफलमऽत्थि । ता तुममेए पत्थेसु, हत्थिप्पमुहाई रयणाई। ॥५६॥ | रन्ना पयंपियं कह, मयच्छि! पिउणा पणामियाई सयं । लहुभाईणमिमाइं, मग्गन्तो नेव लज्जामि ॥५७॥ तीए भणियं का नाह!, एत्थ लज्जा परं बहुं रज्जं । दाऊणमिमेसिं करि-पमोक्खरयणाई लिंतस्स ॥५८॥ इय पुणरुत्तं तीए तज्जिजंतो महीवई सम्मं । एगम्मि अवसरम्मि, हलविहल्ले इमं भणइ
॥५९॥ 1. उक्कलिजंति = भृश्यन्ते । 2. येषामुपकारे
36