________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ६७३-१०१०
नियमप्रतिपालनम्
दंसिस्सामि मुहमहं, लोगाणं पयडमेव वच्चंतो । इय चिंततो चलिओ, जाए रयणीए मज्झम्मि ॥७३॥ अह सिग्घं चिय पत्तो, निययगिहे खग्गमेत्तयसहाओ । केणावि अनज्जंतो, सेज्जाभवणम्मि य पविट्ठो ॥७४॥ |पेच्छइ य पज्जलन्त - प्पईयपसरन्तकंतिपडलेण । सेज्जाए निययभज्जं, पुरिसेण समं सुहपसुतं ताहे भालयलसमुल्लसंतरंगन्ततिवलिविगरालो । दन्तग्गभागनिठुर - दट्ठोट्ठो गाढकोवेण
॥७५॥
॥७६॥
॥७७॥
॥ ७८ ॥
॥
७९ ॥
॥८०॥
॥८१॥
॥८४॥
॥८६॥
॥८७॥
મો
॥८९॥
॥९०॥
K
| विप्फारियफारारुण - नयणुब्भडकंतिपडलपल्लवियं । आयड्ढिऊण खग्गं, चिंतेउमिमं समादत्तो को अज्ज एस कीणास - नयणमणुसरिउमिच्छइ वरागो । जो मइ जीवंते वि हु, मम भज्जं सेवइ अणज्जो किं वा इमा वि पाया, मम भज्जा चत्तलज्जमज्जाया । पुरिसाहमेण केण वि, सद्धिं एवं प्रसुत ति | एत्थ ट्ठियाणि दोन्नि वि, इमाणि खंडेमि मंडलग्गेण । अहवा लोयविरुद्धे, इत्थीए वहे कहं एस | विक्कंतुक्कडपरचक्क - करिघडाडोवविहडणपयंडो । वावारिज्जइ बहुसमर - पत्तकित्ती महाखग्गो तो एयं चिय एक्कं हणामि इइ जाय देइ नो घायं । ता चिरगहियाभिग्गह- मणुसुमरड़ झति स महप्पां ॥८२॥ ताहे पच्चोसक्किय, सत्तट्ठपयाई जाय पहरेइ । उवरिं पीढिउक्खलणे, खग्गेण खडक्कियं ताव m अह भाउजायादेह - भारपीडिज्जमाणबाहाए । विहडंतनिबिडनिद्दा - भराए भगिणीए तं सोच्चा चिरकालं जीवउ मज्झ, भाउगो यंकचूलिनामो सो । सज्झसवसप्पबुद्धाए, तीए वि [ अ ] जंपियं सहसा ॥ ८५ ॥ आयन्निऊण एवं विचिंतियं यंकचूलिणा ताहे । अहह ! कहं मम भगिणी, सा एसा पुप्फचूला ति जीए अच्चतं गाढ- पणयवसओ ममं सरंतीए । सुहिसयणजणणि-जणगाइणो वि पुव्यं परिच्चत्ता हा ! कहमेयमियाणिं, हणिऊणं निययजीवियन्महियं । अइगरुयपावकारी, जीवंतोऽहं सयमलज्जो कत्थ व पसत्थतित्थे, गयस्स केण व तयोविसेसेण । हुंता सुद्धी भइणी-विणासजायाउ पावाओ इय चिन्तिऊण भइणीए, कंठमासज्ज मन्नुभरविहुरो । रोविउमारद्धो णियय-पावचेट्टाए संतत्तो कह कह वि पुप्फचूलाए, विम्हयाऽऽक्खित्तचित्तपसराए । उववेसिऊण सेज्जाए वंकचूली इमं भणिओ ॥९१॥ भाउग ! विच्छायमुहो, तत्थ वि नीसेसपरियणविहीणो । तत्थवि पच्छन्नो च्चिय, गिहे किमेवं पविट्ठोऽसि ॥९२॥ किं वा जंबूणयसेल - सारसत्तो वि गरुयपयई वि । सहस च्चिय मं अवलंबि- ऊण एवं परुन्नोऽसि किंच तुहागमणम्मि, पडिभवणदुवारबद्धधवलधया । 'हल्लम्फलियजणाउल - रच्छा पल्ली इमा हुंता अच्वन्ताऽणिट्ठसमुभये वि, गाढावयानिवडणे वि । दूरे परुन्नमन्नह - मुहरागो विहु न ते हुतो तो तेण तीए कहियो, सव्यो परियणविणासवुत्तन्तो । परपुरिसबुद्धियाया-रियासिपडिखलणवत्ता वि एवं च जंपियं भइणि! नेव सोएमि परिजणविणासं । सोएमि पुण इमं जं, तुमं मए इय हया हुंता एत्तो च्चिय इण्हिं पि हु, वइयरमिममेव सुमरमाणो हं । बाहप्पवाहमित्तं खलिउं न तरामि नयणेसु केण पुण कारणेणं, एवं काऊण पुरिसनेवच्छं । भाउजायाए समं भइणि! पसुत्तासि कहसु ममं तीए भणियं भाउग! तुमए पगयम्मि विजयजत्ताए । एत्थागया नडा नच्च - णऽट्टया तेहिं पुट्ठाऽहं अच्छइ इह पल्लिवई, न वत्ति तो चिंतियं मए एयं । जइ नत्थि त्ति कहिस्सं, ता सोच्चा कोइ रिउपुरिसो ॥१॥ साहिस्सइ सीमालाणं, तुम्ह पडिबद्धगाढवेराणं । ते पुण लद्धोगासा, मा पल्लिं विद्दविस्संति तेण मए भणियमिमं अच्छड़ सो पल्लिमउडमाणिक्को । सयमेव वंकचूली, नवरं कज्जन्तरासत्तो कं वेलं पेच्छणयं, दंसेमो मे पयंपियं तेहिं । वृत्तं च मए रयणीए, जेण सोडणाउलो नियड़ पारद्ध तेहिं तहेव, तयणु कयपुरिसचारुनेवच्छा । भाउजायाए समं, तुमं व तहियं निसन्नाऽहं अह मज्झरतसमए, उचियं दाउ नडाण दायव्यं । निद्दाघुम्मिरनयणा, इमाए सद्धिं पसुत्तम्हि एतो उचरिं न मुणेमि, किंपि नवरं खडक्कयं सोच्चा । जीवउ भाया सुचिरं ति जंपमाणी विद्धाऽहं ॥७॥ एवं सोच्चा य ईसिं, पसन्तसोगो पुणो पुणो तेसिं । नियमाण फलं एयं ति चिन्तयन्तो गमइ कालं | अह परिवारविरहओ, पराऽऽगरे लुंटिउं अपारन्तो । दट्ठूण परियणं सीय-माणमुप्पन्नसंतायो खत्तखणणं विमोत्तूणं, एत्तो मे नन्थि जीवणोवाओ । इ निच्छिऊण एगो वि, सो गओ नयरिमुज्जेणिं ॥१०॥ 1. औत्सुक्यवज्जनाकुल ।
॥९४॥
॥१०००॥
॥२॥
૫
॥४॥
॥५॥
En
॥८॥ ॥९॥
29
॥९५॥
॥९६॥
॥९७॥
॥९८ ॥
॥९९॥