________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ७६४-८२७
प्रथम परिकर्मविहिद्वारे पन्द्रहः प्रतिद्वारम् - प्रथम अर्हद्वारवर्णनम् सव्युक्किट्ठे सोक्खं, अणुभुज्जिय एत्थ लद्धमणुयत्तो । कयपव्वज्जो निरवज्ज-विहियआराहणविहाणो ॥९४॥ | | निम्महियमोहजोहो, 'मुसुमूरियभवनिमित्तकम्मंसो । असुरसुरविहियमहिमो, हिमगोरं सियपुरं पत्तो ॥१५॥ इय खुड्डगनाएणं, पव्वज्ज उवगया वि दक्खा वि । आराहणाविहाणं, काउं पारिंति न पमत्ता ॥१६॥ जे पुण जह एसो च्चिय, तह पइभवविहियपवरसामन्ना । आराहणजयलच्छिं, ते लीलाए च्चिय लहन्ति ॥९॥ ता निक्कलंकपवज्ज-पालणा मरणकालविसयाए । आराहणाए जणग-तणेण णिच्चं पि कायव्या ॥९८॥ एवं सोच्चा सिस्सेण जम्पियं पुव्यमकयसामन्ना । नणु मरुदेवी सिद्धा, भणियमिणं किमिह तत्तं ति ९९॥ गुरुराहपुवमभावियचित्तो, आराहेइ जड़ कोइ मरणंतं । खत्तयनिहिआहरणेण, तं न सव्वत्थ वि पमाणं ॥८००॥ तहाहिजड़ कीलगखिवणत्थं, दरं खणंतेण भूमिवट्ठम्मि । केणवि नरेण पत्तो, रयणनिही कहवि देववसा ता किं तेणउन्नेण वि, तहा खणंतेण सो लहेयव्यो । अविसेसेण महीए, तम्हा सव्वत्थ नेगन्तो ॥२॥ इय जइ सा मरुदेवी, पुवमणभत्थकुसलकम्मा वि । सिद्धा कहंपि किं एव-मेव सिज्झउ जणो सव्वो ॥३॥ पालियमूलपइन्नो, तम्हा कमवढमाणसुहभायो । कुज्जाऽऽराहणमते, पज्जत्तमइप्पसगण
તેના आराहणं च विहिणा, काउं पडिपुण्णमीहमाणेण । मुणिणा वा गिहिणा वा, परिकम्मेयव्यओ अप्पा ॥५॥ पढम पि रोगिणा इव, विसेसकिरियत्थिण ति दंसेमि । परिकामविहीणामं, पुबुद्दिटुं महादारं
॥६॥ तप्पडिबधाई पुण, पन्नरस हवन्ति संगयगुणाई । जाइं पडिदाराइं, जहक्कम ताणि कित्तेमि
॥७॥ "पन्द्रहः प्रतिद्वारम्' - अरिहो' लिंग सिक्खा' विणय समाही मणोणुसट्ठी य अणिययविहारदारं', रायद्दारं च परिणामों ॥८॥ चाओ° मरणविहत्ती", अहिगयमरणं च२ सीइदारं च३, तह भावणाण दारं, चरिमं संलेहणादारं५ ॥९॥
“अर्हद्वारवर्णनम्" - अरिहो जोग्गो भन्नइ, सो पुण आराहणाए नायव्यो । सामन्तमन्तिसत्थाह-सेट्ठिकोडुंबियाईणं
॥१०॥ राईसरसेणावड़-कुमारपभिईणमडहवमऽन्नयरो । तेसिमऽविरुद्धकारी, विरुद्धसंसग्गिपरिहारी
॥११॥ जो जड़णो चिन्तामणि-कप्पे ति करेइ तीए बहुमाणं । पत्थेइ थिरणुराओ, जो जइसज्झत्तमच्वत्थं ॥१२॥ आराहणाऽरिहेसु य, जो वच्छल्लं करेइ अणवरयं । भावेइ दुल्लहत्तं, तीए धम्मे पमाईणं
॥१३॥ आलोएड य निच्चं, मच्, पच्चूहभीहियत्थाणं । तस्स य निरोहसाहण-माराहणमेव भावेड़
॥१४॥ अरिहन्तेसु य पूया-सक्कारं कुणइ निच्चमुज्जुत्तो । भावेइ य गुणगुरुयं, तेसिं गुणमणिकरंडाणं ॥१५॥ पवयणपसंसणाए, रमेह विरमेइ धम्मनिन्दाओ । गुणगुरुगुरुभत्तीए, सत्तीए सज्जड़ निच्वं ।
॥१६॥ सुमणे समणे वन्दड़, सुटु निन्देइ णिययदुच्चरियं । गुणसुट्ठिएसु रज्जड़, सज्जड़ सइ सीलसच्चेसु ॥१॥ | वज्जेइ कुसंसग्गिं, संसग्गिं कुणइ सीलवन्तेहिं । निच्वं पि गुणे गिण्हइ, परस्स सन्ते वि नो दोसे ॥१८॥ दुट्ठपमायपिसाए, निहणेइ हणेइ इंदियमइंदे । ताडेइ य दुच्चरियं, मणमक्कडमुक्कदुपयारं
॥१९॥ नाणं सुणेइ नाणं गुणेइ, नाणेण कुणइ किच्चाई । नाणाहिएसु रज्जई, अणुसज्जइ नाणदाणम्मि ॥२०॥ अकुसलखओवसमओ, निययं कुसलाणुबन्धओ चेव । इइ गुणसत्तो सत्तो, सो च्विय आराहणा-अरिहो ॥२१॥ तह कुगईपहसहाए, जिणइत्तु परेसि कहमवि कसाए । पसमेइ पसंतमणो, जो सो आराहणा-अरिहो ॥२२॥ अणुवसमपरे वि परे, कुणमाणो सम्ममुवसमोवायं । आराहणारिहत्तं, लहई च्चिय सुद्धभावाओ ॥२३॥ आराहणाठिएण वि, कसायसल्लं समुद्धरेयव्यं । जो पढम पि तमुद्धरई, तदरिहो सो वि नायव्यो ॥२४॥ | जो य न तहारिहेणं मन्नो अन्नस्स तदरिहो सो वि । ईयरो वि तदरिहो, जड़ कहमयि वयहरणडणुन्नाओ ॥२५॥ | इहरा आराहणसंठियस्स, संधाणुगम्ममाणस्स । धणवइपओसकणा, मालिन्नं पवयणस्स भवे
॥२६॥ संमाणदाणसिक्खावणाहिं, ठिइधरियपरिअणच्चाई । जो सो वि तदरिहो खलु, इहरा लोगम्मि परिवाओ ॥२७॥ 1. भञ्जित । 2. ज्ञानाधिकेषु । 3. मान्यः ।
24