________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ५१०-५४२
देव्यनुशास्तिः - दीक्षा हेतुप्रयाणः पयईए चेव गरुओ, पयईए चेव दढपइट्ठाणो । पयईए थिरसहायो, पयईए सुवण्णरयणपहो
॥१०॥ सुविसुद्धजाइवंसो, विबुहाणुगतो य लोयमझमि । मेरु व्य तुमं पुत्तय!, अचलपहुत्तं चिरं धरसु ॥११॥ गम्भीरिमोदयालं-कितो य गुणमणिणिही पडिच्छंतो । बहुनइनिवहं जलहि ब्य, मा हु लंघेज्ज मज्जायं ॥१२॥ इय महसेणनरिंदो, विविहजुत्तीहिं सिक्खविय पुतं । सामंतमंतिपमुहं, सप्पणयं भणइ पुरलोयं ॥१३॥ एतो तुभं एसो, सामी चक्खू य मेढीभूतो य । ता एयस्साणाए, ममं व बट्टेज्जह सया वि ॥१४॥ हासेण व कोहेण य, लोहेण व जं च दूम्मिया तुब्भे । रज्जोवगएण मए, तं पि य खमियव्यमेताहे ॥१५॥
“देव्यनुशास्तिः' - कणगवई वि य भणिया, देवि! तुम चयसु संपड़ पमायं । अणुसरसु सव्वविरई, विरमसु संसारवासाओ ॥१६॥ किमिह पडिबन्धठाणं, सयणे य धणे य जोव्वणे य जहिं । अणवरयकयविणासो, वसति समीवे च्चिय कयन्तो ॥१७॥ अहपव्वज्जब्भुज्जय-नियवाणीवज्जताडिया देवी । बाहप्पवाहयाउल-विलोयणा जंपए एवं
॥१८॥ देवी-थेरत्तसमुचियमिमं, को संपड़ पत्थुयत्थपत्थायो । राजा-तं होज्ज न या को मुणति, तडिल्लयाचंचले जीए ॥१९॥ देवी-दुस्सहपरीसहे कह, सहिही तुह सुंदरा सरीरसिरी । राजा-किं सुंदरत्तमेयाए, अट्ठिचम्मावणद्धाए ॥२०॥ देवी-कइयवि दिणाणि निवसह, सगिहे च्चिय कीस ऊसुगा होह । राजा-बहुविग्घे सेयत्थे, खणंपि कह णिवसिउं जुतं? ॥२१॥ देवी-पेंच्छह तहावि नियपुत्त-रज्जलच्छीए पवरविच्छड्डे । राजा-संसारंमि भमंतेहिं, णंतसो किं ठियमदिढें ॥२२॥ देवी किं दुकोण इमिणा, संतीए समुद्धराए रिद्धीए । राजा-सरयभभंगुराए, इमीए को तुज्झ वीसंभो ॥२३॥ देवी-पंचप्पयारपवरे, अपत्तकालेवि चयसि किं विसए । राजा- मुणियसरुयो को ते, सरेज्ज पज्जंतदुक्खकरे॥२४॥ देवी-तड़ पव्वज्जोवगए, सुचिरं परिदेविही सयणवग्गो । राजा- नियनियकज्जाई इमो, परिदेवड़ धम्मणिरवेक्खो॥२५॥ इय पव्वज्जापडिकूल-जंपिरं पेच्छिउं नियो देविं । जंपड़ महाणुभाये!, एत्थ वि किं तुह रई जाया ॥२६॥ किं पम्हटुं जं मज्झ-ययणओ इय भवाओ तइयभवे । गहिया तुमए दिक्खा, पम्मुक्काउसेससंगाए ॥२॥ सोहम्मदेवलोए, देवित्तेणं च मज्झ उववन्ना । इण्डिं पुणो वि भज्जा, परुढदढपेमपडिबद्धा
૨૮ના इय जंपिरे नरिंदे, देवी अणुसरिय पुव्वभववित्तं । आबद्धकरयलंजलि-मल्लविउमिमं समाढता
॥२९॥ | नरनाह! जुण्णगोणि व्य, विसयपंकमि नूण 'खुत्ता हं । उवएसरज्जुणायड्ढि-ऊण तुमए समुद्धरिया ॥३०॥ इण्डिं चिय विप्फुरियं, विवेयरयणेण इण्हिं निन्नट्ठा । घरवासवासणा विय, इण्हिं मोहो मह पलीणो ॥३१॥ ता जह पुव्वं तह संपयं पि, पडिवज्जिमो समणदिक्खं । सुमिणोवमेण एत्तो, पज्जत्तं गेहवासेणं ॥३२॥
“दीक्षाहेतुः प्रयाणः" - इय तीए जंपियंमि, राया सविसेसवढिउच्छाहो । कयमज्जणोवयारो, परिहियफलिहुज्जलदुगूलो ॥३३॥ मोयावियचारगरुद्ध-बद्धअवराहकारिनरवग्गो । सव्वत्थ वि णयरीए, उग्घोसावियअमाघाओ
રા कारावियजिणमंदिर-पूयासक्कारपेच्छणाइमहो । सुकाइपरिच्वाया, धम्मियजणजणियपरितोसो
॥३५॥ सम्माणियपणइजणो, जंमग्गिरतक्कुयाण दिण्णधणो । उचियपडियात्तिपुव्यय-संभासियपयइवग्गो य ॥३६॥ पासायसिहरपरिसंठिएहिं, हरिसुल्लसंतपुलएहिं । पेहिज्जतो णयरी-जणेहिं दढमणिमिसच्छीहिं सब्भूयाहिं महत्थाहिं, हिययपरितोसकरणदक्खाहिं । वेयालियणिवहेणं, गिराहिं पवराहिं थुव्वंतो
૨૮ देवीए समं राया, सहस्सनरवाहिणीए सिबियाए । आरुहिऊण पयट्टो, गंतुं जिणपायमूलंमि
॥३९॥ तयणु गहिरदुंदुहीभेरिभंकारसम्मिस्सआदूरियाऽसंखसंखुब्भवाऽऽरावरुद्धंबरं, जुगविगमसमीरपक्खुद्धखीरोयनिग्घोससंकार किङ्करेहिं हयं तूरचाउव्यिहं । पहरिसवसनीसरंतंडसुजलाविलच्छेण संखोहपल्हत्थकंचीकलावेण सव्यायरं, | बहविहकरणंऽचियं नच्चियं वाररामाजणेणं जणाणंदसंदोहदाणक्खमेणं परं [दण्डओ छन्दो]
॥४०॥ इय परमविभूईए, राया संपप्प ओसरणभूमिं । ओयरिउं सिबियाओ, सामि तिपयाहिणेऊण
॥४१॥ जय भवभयवारण! सिवसुहकारण! दुज्जयणिज्जियविसमसर! सिरियीरजिणेसर! पणयसुरेसर! थुइपरलोयहं दुरियहर!॥४२॥ 1. मग्ना । 2. शुल्कादिपरित्यागात् । 3. याचकेभ्यः ।
16