________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ९७६६-८८०२
लोकस्वरूपभावनास्वरूपम् - शिवराजर्षेःदृष्टान्तः - बोधिदुर्लभभावनास्वरूपम् तथाहिनेरइयाऽऽईणं किर, अणवरयविचित्तदुक्खतवियाणं । कम्माण विणिज्जरणं ति, कित्तिज्जइ देसओ नवरं ॥६९॥ भरहाऽऽईणं पि दढं, विसुज्झमाणप्पहाणभावाणं । सिटुं सिद्धते वि हु, तहाविहं कम्मनिज्जरणं ॥७०॥ संबपमुहा य कुमरा, हरिपुच्छियनेमिनाहकहियम्मि । बारसवरिसाणंडते, बारवड़पुरीविणासम्मि
॥७१॥ संवेगसमाऽऽवण्णा, नेमिसमीवम्मि गिहिउं दिक्खं । दुक्करतवचरणरया, कम्मविणिज्जरणमांकरिंसु ॥७२॥ किंचजह सीयतावपवणा-वधूयमुवसुसइ वारि पोराणं । पडिरुद्धाऽवरसलिल-प्पयेससलिलासयल्लीणं ॥७३॥ तह पिहियाऽऽसवजीवत्थ-पुव्यपावं पि निज्जरमुवेड़ । तवनाणझाणउज्झयण-पमुहसुविसुद्धकिरियाए ॥७४॥ एवं च तुमं सुंदर!, विणिज्जराभावणासुनावाए । कम्मजले दुतारे, तारेज्जसु खिप्पमडप्पाणं
॥५॥ ___ "लोकस्वरूपभावनास्वरूपम्" - अह सव्यसंगचागी, सम्म होऊण निज्जराभागी । भावणनवगाऽऽसंगी, लोगठिई पि हु तुममरागी ॥६॥ भावेज्ज जहसरुवं, उड्ढे तिरियं अहो य उवउत्तो । तग्गयसच्चित्ताऽचित्त-सव्वदव्वस्सरुवं च ॥७७॥ उड्ढं तियसयिमाणाऽऽदी, दीयोयहिणो असंखया तिरियं । हेट्ठा य सत्त पुढयी, लोगसभायो इय समासा ॥८॥ अजहटिइलोगट्टिइ-नाया न सज्जसाहगो होइ । तस्सम्मपरिन्नाणा, होड़ च्विय तावससियो व्य ॥७९॥ तथाहि
__"शिवराजर्षेः दृष्टान्तः" गयउरनगरे राया, नामेण सिवो विहाय रज्जसिरिं । घेत्तुं तावसदिक्खं, वणवासविहारमडल्लीणो ૮થી सूरुम्मुहनिम्मियनिमेस-रहियनयणो तवेइ गाढतवं । कुणइ य नियसमयडणुरूव-सेसकिरियाकलावं च एवं तवं तर्वितस्स, तस्स पयईए भद्दयत्तेण । विभंगं संजायं, कम्मखओवसमओ य तहा अह सत्तदीयसायर-मेतं लोयं वियाणिउं तेणं । सियरायरिसी तुट्ठो, विसिट्टनियनाणपसरेण
॥८३॥ तो आगंतूणं गय-पुरम्मि तियचच्चरेसु लोयाणं । साहेइ इहं लोए, दीयोदहिणो परं सत्त
૮૪ तत्तो परेण लोगो, वोच्छिन्नो एवमऽमलनाणेण । जाणामि पासामि य, कयलठियकुवलयफलं व ॥८५॥ ताम्म य समए सामी, समोसढो तत्थ चेव वीरजिणो । भिक्खडटुं च पविट्ठो, गोयमसामी वि नयरम्मि ॥८६॥ अह सत्तोयहिदीय-प्पवायमाऽऽयन्निऊण लोगाओ । विम्हियमणो नियत्तिय, समुचियसमयम्मि जयनाहं ॥७॥ पुच्छेइ गोयमो नाह!, केत्तिया एत्थ दीवजलनिहिणो । जयगुरुणा संलत्तं, अस्संखा सिंधुदीय ति ॥८॥ एवं जिणप्पणीयं, लोगाओ निसामिउं सियो सहसा । संकाकंखो-यहओ, जावडच्छइ ताव विभंगं ॥८९॥ परिवडियं से खिप्पं, ताहे अन्वन्तभत्तिभरभरिओ । सम्मन्नाणनिमित्तं, आगंतुं वंदए वीरं
॥९ ॥ सिरविरइयकरकमलो, ठाउं सन्निहियभूमिभागे य । जिणययणणिहियचक्खू, उज्जुत्तो पज्जुवासेड़ ॥११॥ अह तियसतिरियनरसंकुलाए, परिसाए तस्स य जिणिंदो । लोगसरुवं सासइ, सवित्थरं धम्मसारं च ॥१२॥ तं च निसामिय सम्म, पडिबुद्धो जिणवरस्स पासम्मि । पव्यजं पडिवज्जड़, स महप्पा कयतवच्चरणो ॥१३॥ कम्मट्ठगंठिमऽइनिठुरं पि, लीलाए निट्ठवेऊण । अरुयमज्जम्ममडमरणं, सिवमक्खयसोखमणुपत्तो ॥१४॥ इय मुणियजगसरुयो, निस्संगो पत्थुयऽत्थसिद्धिकए । खवग! मणागं पि मणो-णिजंतियं मा धरेज्जासु॥१५॥ जहठियलोगसरूवं, वियाणमाणो य पयहिय पमायं । बोहीए दुल्लहत्तं, परमं भावेसु खवग! जहा ॥६॥
"बोधिदुर्लभंभावनास्वरूपम्" - कम्मपरतंतयाए, इओ तओ भववणे भमंताणं । जीयाण जंगमतं पि, दुल्लभं जं सुए भणियं ॥९॥ अत्थि अणंता जीया, जेहिं न पत्तो तसतपरिणामो । उप्पज्जति चयंति य, पुणो वि तत्थेव तत्थेय ॥९८॥ कहकहवि जंगमत्ते, पत्ते पंचिंदियत्तम इदुलहं । जलथलखहयरजोणी-चक्के चिरसंचरणओ य ॥९॥ तम्मि वि अगाहजलजलहि-खित्तजुगसमिलजोगनाएणं । दुलहं चिय मणुयत्तं, तम्मि वि अइदुल्लहा बोही ॥८८००॥ जमऽकम्मभूमिअंतर-दीवेसुं मुणिविहारविरहेण । कतो पायं बोही, कम्मगभूमीए अंतो वि
॥१॥ छण्हं खंडाणं खंड-पंचगं सव्वहा वि हु अणज्जं । मज्झिमखंडस्स बहि, धम्माडणरिहं ति काऊण ॥२॥
246