________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ८६२४-८६६०
॥२५॥
संसारभावनास्वरूपम् – तापस श्रेष्ठिनः दृष्टान्तः - एकत्वभावनास्वरूपम् इगिविगलिंदियजलथल - खयराऽऽदिविचित्ततिरियजोणीसु । सव्वसुरमणुयजोणीसु, नरएसु य भमडिओ बहुसो ॥ २४ ॥ | वहबंधणधणहरणाऽ- वमाणगुरुरोगसोगसंतावा । पत्ता विचित्तरूवा, बहुसो एक्केक्कजातीसु उड्ढं तिरियमऽहे वा, लोयपएसो बि नत्थि सो को वि । पत्ताइं जत्थ बहुसो, न जम्मजरमरणपभिईणि ॥२६॥ | भोगोवक्खरदेहत्त- बंधवहणाऽऽड़कारणत्तेण । बहुसो वि रूविदव्याणि, पत्तपुव्याणि सव्वाणि | सयणसुहिसामिदासत्त - सत्तुभावेहिं परिणया सव्वे । जीवा अणेगसो च्चिय, संसारे संसरतस्स
॥२७॥ ॥२८॥
॥३३॥
“तापसश्रेष्ठिनः दृष्टान्तः"
हद्धी! उच्चियणिज्जो, संसारो जत्थ णिययजणणी वि । मरिऊण होइ दुहिया, पिया य मरिऊण पुण पुत्तो ॥ २९॥ सोहग्गरूचगव्यं समुव्यहंतो जुवा वि मरिऊण । तत्थेव नियसरीरे, जायइ जम्मि किमित्तेण ॥३०॥ जणणी वि भवंडतरपत्त - पुत्तपिसियं पि भक्खए जं च । ही! एतो वि किमऽन्नं, कटुं दुट्ठम्मि संसारे ॥३१॥ | सामी भिच्चो भिच्चो वि, नायगो नियसुओ वि हवइ पिया । जणगां वि चेरिबुद्धीए, हम्मए थी! भवसरूवं ॥३२॥ केत्तियमेत्तं भण्णइ, विविहऽच्छेरयनिहिम्मि संसारे । तावससेट्ठिव्य चिरं, विणडिज्जइ जत्थ जंतुगणो तथाहि-कोसंबीनयरीए, तावससेट्ठि ति आसि सुपसिद्धो । सद्धम्मबाहिरमई, महयर आरंभकरणपरो अच्चन्तगेहमुच्छा-गढिओ मरिउं सए च्चिय गिहम्मि । कोलत्तेणुववन्नो, जाईसरणं च से जायं अन्नम्मि अवसरे तस्स, सूणुणा तस्स चेव कज्जेणु । संवच्छरियविहाण, पारद्धं गुरुपबंधेणं सयणा माहणसमणा, निमंतिया तन्निमित्तमोक्खडियं । मंसं सूयारीए, मज्जासऽऽईहिं तं च हडं अह गिहवइभीयाए, परमंसंडतरम पाउणंतीए । सो च्चिय कोलो हणिओ, झडत्ति तीए उवक्खडिओ तत्तो मओ य सो पुण, तत्थेव घरम्मि पन्नगो जाओ । सूयारिदंसणेण य, मरणमहाभयवसट्टेण सरिया जाई तेणं, तीए वि हु सूवयाररमणीए । पकओ बोलो मिलिओ, जणो वि निहओ भुयंगो सो ॥४०॥ कयपाणच्चागो पुण, नियपुत्तस्सेव पुत्तभावेणं । संयुत्तो सरिऊण य, जाई एवं विचिंतेइ कह नियपुत्तं पियरं, वहुं च जणणि उदाहरिस्सामि । इइ कयसंकप्पो सो, मोणेणं ठाउमाऽऽरद्धो पत्तो कुमारभावं, कालेण समागओ तहिं नाणी । धम्मरहो नाम गणी, समोसढो बाहिरुज्जाणे नाणाऽऽलोएण पलोइयं च को बुज्झिहि त्ति तेण परं । मुणिओ मोणव्वइओ, सो च्चिय तो साहुणो दोणि ॥ ४४ ॥ पुव्यभवप्पंडिबद्धं, गाहं सिक्खविय पेसिया तस्स । पासम्मि बोहणत्थं, तेहिं गंतूण पढिया य ॥४५॥ “तावस! किमिणा मोणव्वएण, पडिवज्ज जाणिउं धम्मं । मरिऊण सूयरोरग, जाओ पुत्तस्स पुत्तो ति" ॥४६॥ अह सो नियभववित्तं, सोऊणं तक्खणेण पडिबुद्धो । सूरिसमीये गंतुं, पडियन्नो तित्थयरधम्मं अलमेत्थ पसंगेणं, संसारे तिक्खदुक्खलक्खाई । पत्ताइं पाविही तह, जीवो धम्मं जड़ न काही | इय खवग ! महादुहहेउ - भूयभवभावगुज्जुत्तो । भवसु तहा जह पत्थुय - मडत्थं लीलाए साहेसि [संसारो] ॥४९॥
॥३९॥
॥४१॥
॥४२॥
॥४३॥
॥४७॥ ॥४८॥
“एकत्वभावनास्वरूपम्"
રૂકા
॥३५॥
॥३६॥
॥३७॥
॥३८॥
॥५०॥
॥५१॥
॥५२॥
जेणं चिय संसारो, एस अणिच्चत्तणेण वत्थूण । अणुवलभणिज्जसरणो, तेणेव जियाण एगतं एगत्तभावणं ता, पइसमयपवड्ढमाणसंवेगो । भावसु छिन्नममत्तो, तत्तं हिययम्मि काऊण एगो आया संजोगियं तु, सेसं इमस्स पाएण । दुक्खनिमित्तं सव्वं, मीत्तुं, मज्झत्थभावं तु जं एक्को च्चिय जीवो, सुहं दुहं वा भवम्मि अणुभवइ । न हु तस्स को वि बीओ, सो वि न अन्नस्स कस्साऽवि ॥ ५३ ॥ एगो एक्को च्चिय सोयंताण, चेव मज्झओ जाइ बंधूणं । न य तं अणुगच्छंती, पियपुत्तकलत्तमित्तजणा ॥५४॥ एक्को करेड़ कम्मं, एक्को च्चिय तम्फलं पि भुंजेइ । जायइ मरइ य एक्को, एक्को हु भवंतरं सरइ ॥५५॥ को केण समं जायइ, को केण समं च परभयं जाइ । को कस्स किं करेइ, कस्स वि को किं च फेडेइ ॥५६॥ अणुसोयइ अण्णजणं, अन्नभवऽन्तरगयं तु बालजणो । न य सोयइ अप्पाणं, किलिस्समाणं भवे एक्कं ॥५७॥ संतं पि समत्थपयत्थ - वित्थरं बज्झमुज्झिउं झति । परलोगा इहलोगे, आगच्छ गच्छ एक्को ॥५८॥ एक्को नरयम्मि दुहं, सहइ न भिच्चा न बंधुणो तत्थ । एगो सग्गे वि सुहं, भुंजइ न य से परे सयणा ॥५९॥ एक्को च्चिय भवपंके, किलिस्सइ नेव से वरायस्स । इट्ठो दिट्ठिपहे वि हु, निवडड़ समसोक्खदुक्खसहो ॥६०॥
242