________________
संवेगरंगशाला श्लोक नं. ४६७५-५०१२
आलोचनाविधानद्वारम् ता चतगारवेणं, जिइंदियेणं कसायरहिएणं । रागद्दोसविमुक्केण, वियडणा होइ कायव्या
॥७५॥ जाणामि जहा सम्म, पच्छित्तमऽहं तहा णु को अन्नो । को वा बहुस्सुओ मे, मएण इय जो न वियडेइ ॥७६॥ दुच्चरियं अन्नेसिं, पमायओ सम्मकिरियपरिहीणो । वेज्जो व न सो पायो, पावइ आराहणाउडरोग्गं ॥७७॥ जह कोई रोगिवेज्जो, अकहिय अन्नेसि नाणगव्येण । रोगं तब्बाहाए, सयकयकिरिओ हु विणट्ठो ॥८॥ तह चेव य गव्याओ, नासं पाति आणओ चेव । जे न अवराहरोगं, सम्म वियडेंति अन्नेसिं ॥७९॥ छत्तीसगुणजुएण वि, जम्हा एसा अवस्सकायव्वा । प्रसखिय च्चिय सया, सुट्ठ वि ववहारकुसलेणं ॥८०॥ दंसणनाणचरिता-यारा अट्ठट्ठभेयभिन्ना तो । बारसविहतवजुत्ता, छत्तीसगुणा य इय होति ॥८१॥ वयछक्काऽऽई अट्ठारसेव, आयारवाइ अट्ठेव । पच्छित्तदसगमेए, अहया छत्तीससूरिगुणा
॥८२॥ तह पवयणमायासमण-धम्मवयछक्ककायछक्काऽऽई । अट्ठदसडट्ठारसभेय-ओ गुणा होति छत्तीसं ॥३॥ आयारवमाडइया, अट्ठ गुणा दसविहो य ठियकप्पो । बारसतय छाडवासय-छत्तीसगुणा इमे अहवा ॥८४॥ इय बहुभेयछत्तीसगुण-गणाऽलंकिएण वि विसोहि । परसनिय च्चिय सया, कायव्वा मोक्खसोक्खकए ॥८५॥ जह कुसलो वि हु वेज्जो, अन्नस्स कहेइ अप्पणो याहिं । सोऊण तस्स वेज्जस्स, सो वि किरियं समाऽऽरभइ॥८६॥ एवं जाणंतेण वि, पायच्छित्तविहिमऽप्पणो सम्मं । तहवि य पागडतरयं, आलोएयव्वयं गुरुणो ॥८७॥ आलोयणं अदाउं, सड़ अन्नम्मि वि तहडप्पणो दाउं । जे वि हु रेंति सोहिं, ते वि न आराहगा होति ॥८॥ एतो च्चिय सोहिकए, गीयस्सऽन्नेसणा उ उक्कोसा । जोयणसयाणि सत्त उ, बारस परिसाणि कायव्वा ॥८९॥ आलोयणाअदाणे, दोसा इइ पन्निया समासेणं । योच्छामि अओ उड्ढे, जे उ गुणा होति दाणम्मि ॥१०॥ लहुया' ल्हाईजणणं', अप्पपरनियत्ति अज्जवं सोही । दुक्ककरणं विणयो', निस्सल्लतं च सोहिगुणा ॥११॥ इह कम्मचओ भारो भंजइ जीवे स जेण अच्वत्थं । भग्गा य तेण सिवगइ-गमणम्मि ण पच्चला होति ॥१२॥ वियडंतस्स उ दोसे, असंकिलिट्ठस्स सुद्धभावस्स । सो परिहायइ बहुसो, पुव्वचिओ कम्मगुरुभारो ॥३॥ तह भावओ य गुरुई, चारित्तगुणे पडुच्च जीवाणं । सिवगतिकारभूआ, जायइ परमत्थओ लहुया ॥१४॥ जह जह सुद्धसहायो, दोसे वियडेइ सम्ममुवउत्तो । तह तह पल्हाइ मुणी, नवनवसंवेगसद्धाओ पत्तो मया सुवेज्जो, दुलहो एसो य भाववाहिम्मि । लज्जाऽऽझ्या य तुच्छा, वाहिस्स विवड्ढया घोरा ॥१६॥ ता वियडिऊण सम्म, इमस्स चलणंतियम्मि धन्नस्स । काहामि अप्पमत्तो, भवदुक्खनिवारणिं किरियं ॥९ ॥ तह वियडिए य ल्हाई, उप्पज्जड़ एव सुद्धभावस्स । धन्नो हं भवगहणे, जेण मए सोहिओ अप्पा ॥९८॥ न कुणइ अओडवराहे, चरणाउं लज्जओ य किच्वाणं । पायच्छित्तभएण य, नियत्तिओ एवमडप्पा उ ॥१९॥ दट्ठण तं सुसाहुं, एव जयंतं परे वि भयभीया । न कुणंति अकिच्चाई, सेवंति य नवरं किच्चाई ॥५०००॥ अप्पपरनियत्तीए, एवं सपरोवयारभावो उ । न य सपरुवगाराउ, महल्लतरयं गुणट्ठाणं . ॥१॥ आलोयणाए अज्जव-सोहीओ प्रमनेव्युड़कीओ । भवभयनिवारणीओ, पन्नता वीयरागेहिं
રા सोही उज्जुयभूयस्स, धम्मो सुद्धस्स 'चेट्टइ । निव्याणं परमं जाइ, घयसित्ते व्ब पावए
॥३॥ णियडीकिलिट्ठचित्तो, बंधड़ कम्म किलिट्ठमेव बहुं । जीयो पमायबहुलो, किलिट्ठकम्मस्स य नियाणं अइसंकिलिट्ठकम्माउणु-वेयणे जो उ होइ परिणामो । सो संकिलिट्ठकम्मस, कारणं जमिह पाएणं ॥५॥ तत्तो य भवविवड्ढी, तओ य दुक्खाई गभेयाई । इइ संकिलेसमूलं, नियडि च्चिय होइ नायव्या ॥६॥ उम्मूलणेण तीसे, संजायइ अज्जवं जओ तेण । आलोयण दायव्या, सोहिनिमित्तं च जीवस्स दुक्करकरणं च इमं, जं सेविज्जइ सुहं पमाएण । दुक्खं आलोइज्जड़, जहट्ठियं कम्मदोसाओ
ગોળી लज्जाअभिमाणाऽऽइ-महाबले णेगभवसयडब्भत्थे । वियडंति जे अगणिउं, ते दुक्ककारया लोए ॥९॥ पाविति वि ते चेव य, अकलंकाऽऽराहणं महासत्ता । भवसवियागमहणिं, जे आलोयंति इय सम्म ॥१०॥ तित्थयराऽऽणापालण-गुरुजणविणओ य सेविओ होइ । आलोयणापयाणे, सम्मं नाणाऽऽइविणओ य ॥११॥ 'विणओ सासणे मूलं, विणीओ संजओ भवे । विणयाओ विप्पमुक्कस्स, कओ धम्मो कओ तवो ॥१२॥ 1. वट्टइ BI
॥७॥
141