________________
२७०
प्र० वा. वृत्तौ (२ परिच्छेदः) पूर्वानुभूतस्मरणात्तद्धर्मारोपणाद्विना ।
स एवायमिति ज्ञानं नास्ति तच्चाक्षजे कुतः ।।५०६॥ यस्मात्पूर्वानुभूतस्यार्थस्य स्मरणात्तद्धर्मस्य विद्यमानत्वेनारोपणात् विना स एवायमिति ज्ञानमेकत्वविषयं नास्ति(1) तच्च पूर्वानुभूतस्मरणं तद्धर्मारोपणञ्चाक्षजे वर्तमानवस्तुबलभाविनि कुतः सम्भवति । (५०६)
ख. अविच्छिन्नं वर्णादिदर्शनम् स्यादेतद् (1) अर्थज्ञानयोर्युगपत्सम्भवे सत्यविच्छिन्नं वर्णादिदर्शनं स्यादित्याह (1)
न चार्थज्ञानसम्वित्योर्युगपत्सम्भवो यतः। लक्ष्यते प्रतिभासौ द्वौ नार्थज्ञानयोः पृथक् ॥५०७॥ -
न पर्थाभासि च ज्ञानमर्थो बाह्यश्च केवलः । न चार्थज्ञानयोर्ये सम्वित्ती तयोर्युगपत्सम्भवोस्ति (1) यतीर्थस्यार्थज्ञान स्य दो प्रतिमा सो पृथगन भेदेन लक्ष्यते। (५०७) न ह्यर्थाभासि तत् ज्ञानं । अर्थो बापश्च केवेलो बुद्धिव्यतिरिक्त इति द्वौ प्रतिभासौ सम्भवतः ।
स्यादेतत् । अर्थज्ञानज्ञानयोभिन्नावेव प्रतिभासौ केवलं तदुत्तरया विकल्पबुद्धया एकत्वेन गृह्यते अत्राह (1)
एकाकारमतिमाये भेदाभावप्रसङ्गतः ॥५०८॥ एकाकारया मत्या विकल्पिकया प्राोऽर्थज्ञानयोर्ज्ञाने यदि तदा तयोर्भेद स्याभावप्रसङ्गत एकत्वमेवाभ्युपगन्तव्यं ।' अर्थज्ञानज्ञानयोः प्रतिभासभेदाभावात् । (५०८)
सूपलक्षेण भेदेन यो सम्वित्तौ न लक्षितौ । अर्थार्थप्रत्ययौ पश्चात् स्मर्येते तौ पृथक् कथम् ॥५०९॥
। स्वीकृत्येन्द्रियत्वं दूषयित्वा ऐन्द्रियस्वभावमधुनाह। • अतीतारोपं विना स एवायमिति नास्ति। 'बौद्धन स्वीकृतयुगपज्ज्ञानसम्भवे सति। "बौद्धन स्वीकृतयुगपज्ज्ञानसम्भवे सति। उपलब्धिलक्षणप्राप्तस्यानुपलब्धः। 'बुद्धधाकाराभेदादाभेदेन ।
