________________
स्वोपज्ञलावृत्तिः। न्सन्तस्य महतश्च स्वरस्य शेषे घुटि परे दीर्घः स्यात् । श्रेयान । श्रेयांसौ । महान् । महान्तौ ॥ ८६ ॥ इन्हन्पूषार्यम्णः शिस्योः । १।४।८७
इन्नन्तस्य हनादेश्च स्वरस्य शिस्योरेव परयोर्दीर्घः स्यात् । दण्डीनि । स्रग्वीणि । दण्डी। सखी। भ्रूणहानि। भ्रूणहा। बहुपूषाणि। पूषा। स्वर्यमाणि । अर्यमा । शिस्योरेवेति किम् । दण्डिनौ । वृत्रहणौ । पूषणौ। अर्यमणौ ॥ ८७ ॥
- अपः।१।४।८८। अपः स्वरस्य शेषे घुटि परे दीर्घः स्यात् । आपः।स्वापौ॥ ८८॥ . नि वा । १।४।८९। , अपः स्वरस्य नागमे सति घुटि परे दीर्घो वा स्यात् । स्वाम्पि स्वम्पि । बहाम्पि बहम्पि ॥ ८९ ॥
अभ्वादेरत्वसः सौ। १।४। ९० ।
अवन्तस्यासन्तस्य च भ्वादिवर्जस्य शेषे सौ परे दीर्घः स्यात् । भवान् । यवमान । अप्सराः । गोमन्तम् स्थूलशिरसम् वेच्छन् गोमान स्थूलशिराः । अभ्वादेरिति किम् । पिण्डग्रः ॥ ९ ॥ क्रुशस्तुनस्तृच पुंसि । १।४। ९१ ।
कुशोयस्तुन् तस्य शेषे घुटि परे तृच् स्यात् पुंसि । कोष्टा । क्रोष्टारौ । पुंसीति किम् । कृशक्रोष्ट्रनि वनानि ॥ ९१ ॥
टादौ स्वरे वा । १।४।१२।। ..टादौ स्वरादौ परे क्रुशस्तुनस्तृज् वा स्यात् पुंसि । क्रोष्ट्रा क्रोष्टुना । कोष्ट्रोः क्रोवोः ॥ ९२ ॥
