________________
॥ श्रीमत्संप्रतिनृपतिचरित्रम् ॥
पराभवमिवोझंती, द्दग्भ्यामश्रुमिषात्ततः। आजगाम गृहं पत्यु-नवा-म्बुदसमानना ॥ ५९ ॥ प्रियः पप्रच्छ किं खिने-वागताऽपि पितु-गुहात् । नोचे किश्चित् पुनर्बाढं, पृष्टाऽऽख्यत्तं पराभवम् ।। ६० ॥ . तच्छ्रुत्त्वा सोऽपि सङ्कान्त-तत्खेदवदचिन्तयत् । अर्थ एव हि गौरव्यो, न कौलिन्यं न वा गुणाः ॥ ६१ ॥ कलावानपि राजाऽपि, न भाति क्षीण-वैभवः । कुवेरोऽप्यकुलीनोऽपि, श्लाघ्यते धनवान् पुनः ।। ६२।। वित्ताढय एव सर्वत्र, प्रतिष्ठां लभते जने । काञ्चनश्रियमाबिभ्र-न्मेरुः क्षितिभृतां धुरि ।। ६३ ।। सत्यां भवन्त्यसन्तोऽपि, यान्त्यां सन्तोऽपि यान्ति च । यया सार्द्ध गुणाः सर्वे, सा श्रीरेकैव नन्दतु ।। ६४ ॥ अर्थश्चिन्तामणिरिव, चिन्तितार्थप्रसाधकः । तन्मयाऽप्यर्जनीयोऽसौ, तदेकमनसाऽधुना ॥ ६५ ॥ श्रुतश्च पाटलीपुत्रे, नन्दो विप्रसुवर्णदः । ततस्तं मार्गयामीति, ध्यात्त्वा तत्राशु सोऽगमत् ॥ ६६ ।। प्राविक्षच्च नृपावासं, दैवात् केनाप्यवारितः । आक्रम्य राजवद्राज-सिंहासनमु-पाविशत् ॥ ६७ ॥ इतः स्नातविलिप्ताङ्गः, सर्वालङ्कारभूषितः । नैमित्तिकभुजालम्बी, तत्रागानन्दभूपतिः ॥ ६८ ॥ पुस्चाणिक्यमालोक्य नृपमूचे निमित्तवित् । देवायमेवमासीनो, धत्ते त्वद्वंशपशुताम् ॥ ६९ ॥ अरोषयद्भिस्तदैव ! साम्ना च विनयेन च । असावुत्थापनीयोऽस्माज्ज्वालितेन किमग्निना ? ।। ७० ।।
