________________
दोहा -
- पाहुड
जो पइं जोइउं जोइया, तित्थइं तित्थ भइ ।
सिउ पइं सिहुं हंहिंडियउ लहिवि ण सक्किउ तोइ ॥ १७९॥
,
यद् त्वया दृष्टं योगिन् तीर्थात् तीर्थं भ्रांत्वा ।
शिवः त्वया तेभिः भ्रमणैः लब्धुं न शक्तं ततः अपि ।।
मूढा जोवइ देवलई लोयहिं जाई कियाई ।
,
देह ण पिच्छइ अप्पणिय, जहिं सिउ संतु ठियाई ॥ १८० ॥
मूढ पश्यसि देवकुलानि लोकैः यानि कृतानि । देहं न प्रेक्षसे आत्मनः यत्र शिवः शांतः स्थितः ॥
वामिय किय अरु दाहिणिय, मज्झइं वहइ णिराम । तहिं गामडा जु जोगवा, अवर वसावइ गाम ॥१८१॥ वामा कृता अथ दक्षिणा मध्ये वहति निरामयः । तत्र ग्रामं यः योजयति अपरं वासयति ग्रामं ।
देव तुहारी चिंत महु, मज्झणपसरवियालि । तुहुं अच्छेसहि जाइ सुउ, परइ णिरामइ पालि ॥१८२॥ देव त्वदीय चिंता मम मध्याह्नप्रसरविकाले । गत्वा सुप्तः परे निरामए
त्वं
॥
तुट्ट बुद्धि तडत्ति जहिं, मणु अत्थवणहं जाइ । सो सामिय उवएसु कहे, अण्णहिं देवहिं काई ॥१८३॥ त्रुट्यति बुद्धिः त्रटत् इति यत्र मनः अस्तमनं याति । तं स्वामिन् उपदेशं कथय अत्यैः देवैः किं ॥
३२
सयलीकरणु ण जाणियउ, पाणिय- पण्णहुं भेउ । अप्पा परहो ण मेलियउ, गंगडु पुज्जइ देउ || १८४|| सकलीकरण न ज्ञातः पानीय-पर्णानां भेदः । आत्मा परस्य न मेलित: . पूजयति देवं ॥
