________________
२४
दोहा-पाहुड
पुण्णेण होइ विहओ विहवेण मओ मएण मइ-मोहो । मइ-मोहेण य णरयं तं पुण्णं अम्ह मा होउ ॥१३८।। पुण्येन भवति विभवः विभवेन मदः मदेन मतिमोहः । मतिमोहेन च नरकं तद् पुण्यं अस्माकं न भवतु ॥
कासु समाहि करउं को अंचउं , छोपु अछोपु भणिवि को वंचउं । हल सहि कलह केण सम्माणउं जहिं जहिं जोवउं तर्हि अप्पाणउ ॥१३९॥ कस्य समाधि करोमि कं अर्चयामि स्पृश्यं अस्पृश्यं भणित्वा कं वंचयामि । हला सखि कलहं केन समानं यत्र यत्र पश्यामि तत्र आत्मा । जइ मणि कोहु करिवि कलहीजइ , तो अहिसेउ णिरंजणु कीजइ । जहिं जहिं जोयउ तहिं णउ को विउ , हउं ण वि कासु वि मज्झु वि को वि उ ॥१४०॥ यदि मनसि क्रोधं कृत्वा कलह्यते ततः अभिषेकः निरंजनस्य क्रियते । यत्र यत्र पश्यामि तत्र नैव कः अपि खलु
अहं नैव कस्य अपि मम न कः अपि खलु ॥ णमिओ सि ताम जिणवर जाम ण मुणिओ सि देहमज्झम्मि । जइ मुणिउ देहमज्झम्मि ता केण णविज्जए कस्स ॥१४१॥ नतः असि तावद् जिनवर यावद् न ज्ञातः असि देहमध्ये । यदि ज्ञातः देहमध्ये ततः केन नम्यते कस्य ॥
