________________
दोहा-पाहुड
रायवयल्लहिं छह-रसहिं , पंचहि रूवहिं चित्तु । जासु ण रंजिउ भुवणयलि , सो जोइय करे मित्तु ॥१३२॥ राग . . . षड्रस: पंचभिः रूपैः चित्तं । यस्य न रंजितं भुवनतले तं योगिनं कुरु मित्रं ॥ . तोडेवि सयल वियप्पडा , अप्पर्हि मणु वि धरेहि । सोक्खु णिरंतरु तहिं लहहि , लहु संसारु तरेहि ॥१३३॥ त्रोटयित्वा सकलान् विकल्पान् आत्मनि मनः अपि धारय । सुखं निरंतरं तत्र लभसे लघु संसारं तरसि ॥ अरे जिय जिणवरे मणु ठवहि , विसय-कसाय चएहि । सिद्धि-महापुरि पइसरहि , दुक्खहुं पाणिउ देहि ॥१३४॥ अरे जीव जिनवरे मनः स्थापय विषय-कषायान् त्यज । सिद्धिमहापुरे प्रविश दुःखानां पानीयं देहि ॥ मुंडिय मुंडिय मुंडिया , सिरु मुंडिउ चित्तु ण मुंडियउ । चित्तहो मुंडणु जें कियउ , संसारहो खंडणु तें कियउ ॥१३५॥ मुंडितः मुंडितः मुंडितः शिरः मुंडितं चित्तं न मुंडितं । चित्तस्य मुंडनं येन कृतं संसारस्य खंडनं तेन कृतं ॥ अप्पु करिज्जइ काइं तसु , जो अच्छइ संव्वंगओ संतें । पुण्ण-विसज्जणु काइं तसु , जो हलि इच्छइ परमत्थें ॥१३६॥ आत्मा क्रियते किं तस्य यः आस्ते सर्वगतः . . . । पुण्य विसर्जनं किं तस्य यः हला . . . . ॥ गमणागमण-विवञ्जियउ , जो तइलोय-पहाणु । गंगहे गरुवए देउ किउ , सो सण्णाणु अयाणु ॥१३७॥
गमनागमन-विवर्जितः यः त्रिलोकप्रधानः । .... . . . देवः कृतः सः सज्ञानः अज्ञानः ॥
