________________
. १६० वंदए अरिहा। आहाफम्म भुंजइ सुयववहारं पमाणतो ॥८५॥ जो आणं अवमन्नइ सो तित्थयरं गुरुं च धम्म च। आणं च अइक्कतो दीह परिभमइ संसारे ॥ ८६ ॥ जो जेण सुद्धधम्मंमि . बोहिओ संजएण गिहिणा वा । सो चेव तस्स भन्नइ धम्मगुरू धम्मदाणाओ ॥८७॥ पडिबोहिऊण जेणं सम्मत्तं गाहिओ.य सो तस्स । आभवइ सबकालं जा सम्मत्तं न उ वमेइ ॥ ८८ ॥ जो निण्हवेइ मूढो धम्मायरिओ जिणिंदवरवयणं । सो पावमई हिंडइ अणंतकालं च संसारे ॥८९ ॥॥ निशीथे-जा जस्स ठिई जा जस्स संतई पुवपुरिसकयमेरा । सो तं अइक्कमन्तो अणंतसंसारिओ होइ ॥९०॥ नहु किंपि अणुनायं पडिसिद्धं वावि जिणवरिंदेहिं । नित्थयराणं आणा कज्जे सच्चेण होय ॥९१॥ नहु किंपि अणुन्नायं पडिसिद्धं वावि जिणवरिंदेहिं । मुत्तुं मेहुणभावं न तं विणा रागदोसेणं ॥ ९२ ॥ सुत्तेण चोइओ जो अन्नं उद्दिसिय तं न पडिवज्जे। सो तंतवायबन्झो न होइ
आधाकर्म भुक्ते श्रुतव्यवहारं प्रमाणयन् ॥८८५॥ य आज्ञामवमन्यते स तीर्थकर गुरुं च धर्म च । आज्ञां चातिक्रमयन् दीर्घ परिभ्राम्यति संसारे ॥८८६॥ यो येन शुद्धधर्मे बोधितः संयतेन गृहिणा वा । स एव तस्य भण्यते धर्मगुरुर्धर्मदानात् ॥८८७॥ प्रतिबोध्य येन सम्यक्त्वं ग्राहितश्च स तस्य । आभवति सर्वकालं यावत् सम्यक्त्वं न तु वमति ॥८८८॥ यो निन्हुते मूढो धर्माचार्यों जिनेन्द्रवरवचनं । स पापमतिहिंडति अनन्तकालं च संसारे ॥८८९॥ या यस्य स्थितिर्या यस्य संततिः पूर्वपुरुषकृता मर्यादा । स तामतिकाम्यन् अनन्तसांसारिको भवति ॥८९०॥ नैव किमप्यनु ज्ञातं प्रतिषिद्धं वाऽपि जिनवरेन्द्रैः। तीर्थकराणामाज्ञा कार्ये सत्येन भवितव्यम् ॥ ८९१॥ नैव किमप्यनुज्ञातं प्रतिषिद्धं वापि जिनवरेन्द्रैः । मुक्त्वा मैथुनभावं न स विना रागद्वेषाभ्याम् ॥८९२॥ सूत्रेण चोदितो योऽन्यमुद्दिश्य तत् न प्रतिपद्येत । स तंत्रवादबाह्यो
