________________
१६१ धम्ममि अहिगारी ॥ ९३ ॥ आयरणावि हु आणा अविरुद्धा चैव होइ आणत्ति । इहरा तित्थयरासायणत्ति तल्लक्खणं चेयं ॥९४ ॥ असदेहिं समाइन्नं जं कत्थइ केणई असावजं । न निवारियमन्नेहिं बहुजणमयमेवमायरियं ॥९५ ॥ अविहिकया वरमकयं असूइवयणं भणंति समयन्न । अविहिकयंमिवि थोवं अकयमि य गुरुअयं होइ ॥९६॥ अवलंबिऊण कजं जं किंचिवि आयरंति गीयत्था । थोवावराहबहुगुण सवेसिं तं पमाणं तु ॥९७॥ एवं वियारसारं पइदिण उवओगि अत्थ परिकहणं । संखेवो महत्थं उद्धारुव ए (द्धरियं) ससमयाओ ॥ ९८ ॥ जो पढइ गुणइ पाढइ वक्खाणइ चिंतए य अणुदियहं । सो बहुवियारकुसलो जायइ अचिरेण जणपुजो ॥ ९९ ॥ गाहग्ग नवसयाई सिलोयमाणेण चउदससयाई । नंदउ जा ससिसूरं पज्जुनरिवयणेणं ॥९००॥ छ ।
॥ इति श्रीविचारसारप्रकरणं समाप्तम् ॥
न भवति धर्मेऽधिकारी ॥८९३॥ आचरणापि हि आज्ञाऽविरुद्धा भवति आज्ञैवेति । इतरथा तीर्थ कराशातनेति तल्लक्षणं चेदम् ॥८९४॥ अशठैः समाचीर्ण यत् कुत्रचित् केनचिदसावद्यम् । न निवारित. मन्यैबहुजनमतमेवाचरितम् ॥८९५॥ अविधिकृतादू वरमकृतमि. त्यसूयावचनं (एवं) भणन्ति समयज्ञाः। अविधिकृतेऽपि स्तोकमकृते च गुरुकं भवति ।।८९६॥ अवलम्ब्य कार्य यत् किंचिदपि आचरन्ति गीतार्थाः। स्तोकापराधं बहुगुणं सर्वेषां तत्प्रमाणं तु ॥८९७॥ एनं विचारसारं प्रतिदिनोपयोग्यर्थपरिकथनं । संक्षेपतो महाथै उध्धृतं स्वसमयात् ॥८९८॥ यः पठति गुणयति पाठयति व्याख्यानयति चिन्तयति चानुदिवसं । स बहुविचारकुशलो जायतेऽचिरेण जनपूज्यः ॥८९९) गाथाग्रं नव शतानि श्लोकमानेन चतुर्दश शतानि । नन्दतु यावच्छशिसूरौ प्रद्युम्नसूरिवचनेन ॥९००॥ इति श्रीविचारसारप्रकरणच्छाया समाप्ता । कृतिरियं माणिक्यसागराणाम् ॥
