________________
१५९
बहुयाहिं वासकोडीहिं । तं नाणी तिहि गुत्तो खवेइ ऊसासमित्तेणं ॥७७॥ वित्तिपयाणेण जणा सहाय मग्गति सस्सलवणत्थं । तुज्झ मुहा रोगाई जाओ कम्मक्खय सहाओ ॥७८॥ तहा वोसिरसु संगंन पिया न चैव माया न सुया न य भायरों न सुही बंधू । न य धणनिचया सरणं संसारे दुक्खपउरंमि ॥ ७९ ॥ इक्कुच्चिय इह सरणं जम्मजरामरणदुक्खतवियाणं । सत्ताण सुहनिहाणं पंचपरमिट्टि नवकारं ॥ ८० ॥ पंचनमुक्कारसमा अंते वच्चंति जस्स दस पाणा । सो जइ न जाइ मुक्खं अवस्स वेमाणिओ होइ ॥ ८२॥ आणाए वहणंतिजम्हा छउमत्थाणं आणं मुत्तं न मुक्खमग्गंमि । विज्जइ किंचि पमाण तम्हा उ जइज्ज मेराए ॥ ८२ ॥ ओहे सुअवउत्तो सुयनाणी जइवि गिoes असद्धं । तं केवली उ भुंजइ अपमाण सुयं भवे इहरा ॥ ८३ ॥ जई जिणमयं पवज्जह ता मा ववहारनिच्छ्यं मुअह । ववहारन उच्छेए तित्थुच्छेओ जओsवस्तं ॥ ८४॥ ववहारोऽवि हु बलवं जं छउमत्थंपि
काभिवर्षकोडीभिः । तज्ज्ञानी त्रिभिर्गुप्तः क्षपयति उच्छ्रासमात्रेण ॥ ८७७ ॥ वृत्तिप्रदानेन जनाः साहायक मार्गयन्ति शस्यलवनार्थं । तव मुधा रोगादयो जाताः कर्मक्षयसहायाः || ८७८ ॥ तथा व्युत्सृज संग - न पिता न चैव माता न सुता नच भ्रातरो न सुहृदो बान्धवाः । न च धननिचयाः शरणं संसारे दुःखप्रचुरे ॥ ८७९ ॥ एक एव इह शरणं जन्मजरामरणदुःखतप्तानां । सत्त्वानां सुखनिधानं पंचपरमे• ष्ठिनमस्कारः ||८८०|| पंचनमस्कारसमा अन्ते व्रजन्ति यस्य दश प्राणाः । स यदि न याति मोक्षं अवश्यं वैमानिको भवति ॥ ८८१ ॥ आज्ञया वर्तनमिति - यस्मात् छद्मस्थानामाज्ञां मुक्त्वा न मोक्षमार्गे । विद्यते किंचित्प्रमाणं तस्माद् यतेत मर्यादायां ॥ ८८२ ॥ ओघेन श्रुतोपयुक्तः श्रुतज्ञानी यद्यपि गृह्णात्यशुद्धं । तत् केवली तु भुंक्तेप्रमाणं श्रुतं भवेत् इतरथा ||८८३|| यदि जिनमतं प्रपद्यध्वं ततो मा व्यवहार निश्चयौ मुंचत । व्यवहारनयोच्छेदे तीथच्छेदो यतोऽवश्यम् ||८८४|| व्यवहारोऽपि बलवान् यत् छद्मस्थमपि वन्दतेऽर्हन् ।
