________________
५४
बिजयमशस्त्वाम् ।
द्वारो यस्य तत् दुरुद्धृतिकं तच शल्यं चेति कर्मधारयस्तेनान्तःस्थशल्यमिवानपत्यतादुःखं, मत्वा ज्ञात्वा तदुद्धृतिधिया तस्य दुःखशल्यस्योद्धारबुद्धया, तौ दम्पती, आईतं सार्वज्ञं धर्मः किं० भिषगिव वैद्य इव भिषक् तं भिषजं; किं० आमयनं द्रव्यभावरूपरोगहरं, भजतः स्म निषेवाते स्म । तथाऽत्रायमाशयः - पूर्व प्रमाद्धर्मावपि तदानीं तु सन्तानार्थिनौ सन्तौ तौ मिथ्यात्वादि हित्वा विशेषेण धर्मरूपमेव वैद्यं श्रयतः स्मेत्येतदर्यसमयेनसूचाचणं भूरीति क्रियाविशेषणम् ॥ ७२ ॥
भूच्छायमन्धितमहीव सहस्ररश्मि
दुःखं सुपात्रनिहितो विभवो निहन्ति । ध्यात्वेति चारुरुचि चेतसि दम्पती तौ
क्षेत्रेषु सप्तसु सदा वपतः स्म वित्तम् ॥७३॥
सहस्ररश्मिः सूर्य इव, भ्रूच्छायं ध्वान्तं किं० अन्धिता जगतस्तमोग्रस्तत्वेन अन्धीकृता मही मेदिनी येन तदन्धितमहि; तथा सुपात्रेषु निहितः स्थापितो, विभवो, दुःखमशर्म, निहन्ति इति चेतसि मनास, किं० चार्वी मोक्षाभिलाषित्वात् 'रुक् शोभा किरणेच्छासु' इत्यनेकार्यवचनात् रुक् इच्छार्थात् स्पृहा यस्मिंस्तस्मिमारुरुचि चेतास, मत्वा ज्ञात्वा, तौ दम्पती जायापती, सप्तसु जिनभवनादिषु क्षेत्रेषु, विचं, वपतः स्मेति ॥ ७३ ॥
दीपप्रभा फणिदृशेव सुशीलवृच्या निष्पुत्रताऽऽदिकमघं विनिहन्यते यत् ।
