________________
एकोनविंशः सर्गः ।
मतं कुमत्यर्णवपूर्णिमेन्दुम् ।
स श्रीतपागच्छमनच्छगच्छं
छायालयं शीलितुमुत्सुकोऽभूत् ॥ ३० ॥
निजं मतं, किं०, कुमत्यर्णवे कुबुद्धिजलधौ पार्वणेन्दु नट्टद्धिकर्तृत्वात्, ईदृग् लुङ्काख्यकुमतं, पुनः, नभोम्भोजनिभं गगनारविन्दतुल्यं परमार्थतोऽसत्मायं विभाव्य विचार्य, स मेघराजऋषिः, श्रीतपागच्छं अनच्छगच्छं बहलवृक्षम्, अत एव छायायाः शोभायाः, पक्षे अनातपश्छाया तदालयं, शीलितुं सेवितुम् उत्सुकोऽभूदिति ॥ ३० ॥
"
तं मेघराजर्षिमशेषसङ्घः
सिसेविषु वीक्ष्य गुरुक्रमाब्जम् ।
हर्षप्रकर्षोद्गतरोमराजि
६४३
रुत्कोरको भूरुहवद् बभूव ॥ ३१ ॥
अशेपसङ्घस्तं मेघराजर्षि, किं०, सिसेविषु, किं, गुरुक्रमाब्जं गुरुचरणकमलसेवास्पृहयालु, वीक्ष्य हर्षप्रकर्षेणोद्गतो रामराजिर्यस्य सः, भूरुहवद् वृक्षवत्, उत्कोरको जातकलिकइव, बभूवाऽभूत् ॥ ३१ ॥
मनोरमाडम्बरडिण्डिमाभान् महान् गताघे सकलेऽपि सङ्के । प्रकुर्वति श्रीसुततुल्यरूपो
भूपो मुनीनां तमधाद् यतित्वे ॥ ३२ ॥
गता निष्पापे, सकलेऽपि सङ्घ पत्तनवासिनि, महान् उत्सवान् किं०, मनोरमो रम्यो य आडम्बरो जिनशासनप्र
