________________
६४२ विजयप्रशस्त्याम् । र्यराजः श्रीविजयदेवमूरयस्तेषां, किंलक्षणानाम् , पूर्व पवित्रीकृतं पत्तनं यस्तेषां तत्राणहिल्लपाटके स्थितानामिति , पुनः किं०, भट्टारकश्रीविजयादिसेनपट्टैकपाथोधौ कलानिधयश्चन्द्रास्तेपाम् ॥२६॥ पुनः किं०, विशुद्धसिद्धान्तसुधां निर्मलाऽऽगमामृतं पिबन्तीति तेपां विशुद्धसिद्धान्तसुधापिवानां, पुनः किं०, सुधापियाचार्यः सुराचार्यो बृहस्पतिरिति यावत् , तद्वद् धीर्येषां तेषां गुरूणां,चारु वचोविचारैः मनोज्ञवाग्विचारैः,औत्तराहैः कौवेरेयैः, वातैः पवनैः, अम्भोधर इव उत्साहितः. एतावता श्रीविजयदेवमूरिवचनैर्विशेषेणोत्साहविषयीकृत इति ॥ २७ ॥ स क इत्याहलुम्पाकमुख्यो लुङ्काख्यकुमतस्वामी पूर्व श्रीहीरविजयसूरीश्वरदीक्षितऋषिमेघजीकस्य प्रशिष्यः मुनिमेघराजः, निजं मताधिपत्यं लुम्पाकमुख्यतां, परित्यज्य, अथ भट्टारकक्ष्मापं श्रीभट्टारकराज श्रीविजयसेनमूरिं, ववन्देऽवन्दत, ‘स किं कर्तुमिच्छुः, उपाऽऽयियासुः आगमनमिच्छुः , किं, तत्पादयोश्चरणयोमूलं पार्थ सेवितुकाम इति ॥ इति त्रयाणां व्याख्या ॥ २८ ॥ सुधारसासारसवर्णवर्ण
माकर्ण्य सम्यक् सुगुरूपदेशम् । घनाघनध्वानमिव प्रवेकं
केकी विवेकी स मुदं प्रपेदे ॥ २९ ॥ स मेघराजर्षिः, सम्यग् भावेन, समाकर्ण्य श्रुत्वा, के, सु. गुरूपदेशं, किं०, सुधारसासारस्य पीयूषरसदृष्टेः सवर्णास्तुल्या वर्णा अक्षराणि यत्र तम्, इव यथा, केकी मयूरः, घनाघनध्वानं मेघध्वनि, श्रुत्वा, तथा मुदं प्रपेदे हर्ष प्राप्तवानिति, शेषं सुगमम् ॥ २९ ॥
निजं नभोम्भोजनिभं विभाव्य
