________________
अष्टादशः सर्गः ।
पार्श्वस्याथाऽकारयद् बिम्बमुच्चैः स्फाराकारं सप्तषष्ट्यङ्गुलीयम् ॥ १४ ॥
अथाऽन्यदा श्रीमतां धनवतां मौलिरत्नं श्रीपालाहः श्रीपालनामा जबहरी तत्रत्य एव श्राद्धः, अर्हत्प्रतिष्ठां कर्तुं सज्जो जज्ञे जातः; ततः पार्श्वस्य बिम्बम् किं०, स्फाराकारं दि व्याकृतियुतम्, पुनः, सप्तषष्ट्यङ्गुलीयं सप्ताधिकषष्ट्यङ्गुलममाणम्, एकादशफणविराजितं चेति, अकारयत् कारितवान् । इयमपि शालिनी ॥ १४ ॥
श्रीपार्श्वनाथप्रतिमामिमां समहोत्सवैरच्छमना मुनीशः । प्रातिष्ठिपत् तं च जिनेन्द्रपार्श्व चक्रे जगद्वल्लभनामधेयम् ॥ १५ ॥
,
इमां श्रीपार्श्वनाथप्रतिमां सन्महोत्सवैः मुनीशो गुरुः, किं०, अच्छमनाश्रोक्षचेताः प्रातिष्ठिपत्, च पुनः तं जिनेन्द्रपार्श्वे जगद्वल्लभनामधेयं चक्रे तस्य जगद्वल्लभ इति नाम दत्तमितिः स च साम्प्रतं श्रीश्यामलपार्श्वनाथ चैत्यभूमिगृहेऽस्तीति शेषः । इयमुपजातिः ॥ १५ ॥
चारूंश्चक्रे चित्तवित्तानुसारादात्मश्रीणां स व्ययानव्ययाऽऽशः । तत्र द्रङ्गे चङ्गचेतास्तथाऽयं
लोकैः कल्पद्रुर्यथेहाऽभ्यधायि ॥ १६ ॥
६११
सः श्रीपाल, किं०, अव्ययाऽऽशः अक्षयस्पृहावान् सन्, तत्र द्र आत्मश्रीणां स्वलक्ष्मीणां चित्तवित्तयोर्धनमनसोः, अनुसारान् चिनवित्ततुल्यान् व्ययान् पुनः चारून् मनोज्ञान्
