________________
५९६
विजयप्रशस्त्याम् ।
स्मेति, कैरित्याह- काञ्चनरूप्ययोः स्वर्णरजतयोः रूपैर्नाणकैः, यदाह श्रीमाचार्योऽनेकार्थसंग्रहे "रूपं तु लोकशब्दयोः पशावाकारे सौन्दर्ये नाणके नाटकेऽपि च" इति कैः काविवेति दृष्टान्तमाह दस्रौ अश्विनीकुमाराविव अस्वमतरुममूनैः कल्पपादपपुष्पैरिति भावः ॥ ५५ ॥ आसीत् तपागच्छ इहामुनैष श्रीमाननूचानपुरन्दरेण | उद्योतवानम्बुजबन्धुनेव
लब्धावलोकः सकलोऽपि लोकः ॥ ५६ ॥
अमुनाऽनेन अनूचानपुरन्दरेण आचार्येन्द्रेण, इह जगति, एप तपागच्छ श्रीमान् आसीदित्यन्वयः, यथा सकलोsपि लोकः, किं०, लब्धोऽधिगतोऽवलोको येन सः, अम्बुजवन्धुना 'सूर्येणैव, उद्योतवान् भवति तथेति ।। ५६ ।।
नृणां स वात्सल्यमतुच्छमच्छचेताश्चकाराथ महेभ्यमुख्यः ।
श्री मल्लनामाऽत्यभिरामभोज्यैः पुष्पैरलीनामिव पुष्पकालः ॥ ५७ ॥
अथ स महेभ्यमुख्यः श्रीमहनामा, नृणां आगतानां नराणां, वात्सल्यं, किं०, अतुच्छं चित्तवित्तयोः पृथुत्वात्, अत्यभिरामै रम्यैः भोज्यैवकार कृतवान्, यथा पुष्पकालो वसन्तः, पुष्पैः प्रसून, अलीनां भ्रमराणां, वात्सल्यं कुरुते तथेति ॥५७॥ संतोषयामास समस्तमेष
वेधैर्वरैः सङ्घमघाभिघाती । 'लैर्जगत्कौतुकक्लुप्तयनै
