________________
षोडशः सर्गः ।
५६९
पौरैः पूजितपादपद्मयमलः श्रीपादलिप्तात् पुरात् । वातात् पूरितपोतवद् यतिपतिः श्रीस्तम्भतीर्थाश्रयश्रीसङ्घाग्रहतश्चचाल नगरं श्रीस्तम्भतीर्थं प्रति ॥५५॥
यतिपतिः सूरिः, यथा वातात् पूरितः पोतः, तथा श्रीस्तम्भतीर्थीयसङ्घाग्रहतः श्रीस्तम्भतीर्थं नगरं प्रति चचालेत्यन्वयः । कुत इत्याह- श्रीपादलिप्तात् पालीताणाऽऽख्यात् पुरात् कथं, तीर्थतिलके विमलाचले, साधु सेवां विधायेति, अन्यत् सुगमम् ।। ५५ ।।
प्रेयः पुण्यपरिच्छदः सुकमलः कामं लसन्मानसः सूरीशः कविचिचचारुगमनः पद्माकरप्रीतिभाक् । हंसोऽम्भोजवनीमिवाऽवनिमलङ्कुर्वन् क्रमाद् विक्रमी गाङ्गं कूलमिवाऽनुकूलचरणः श्रीस्तम्भतीर्थं ययौ ॥ ५६ ॥
सूरीशः अवनिं भूमिं अलङ्कुर्वन् श्रीस्तम्भतीर्थं ययावित्यन्वयः, इव यथा, हंसः अम्भोजवनीं अलङ्कुर्वन् गाङ्गं कूलं यातीति, सूरीशो हंसश्च किं०, मेयो वल्लभं पुण्यमेव परिच्छदो यस्य, अथवा प्रेयान् पुण्यः परिच्छदो यस्येति द्वयोः समम् ; पुनः सुकमल इत्यपि द्वयोः स्पष्टम्, तथा कामम् अत्यर्थ, लसद् मानसं मनः सरथ यस्येति, तथा कवीनां चित्ते, तथा कवेः ब्रह्मणचित्ते चारु गमनं गतिर्यस्येति कविहृदयसंक्रान्तत्वात् तद्गतिकत्वाच्च; तथा पद्माकरे ज्ञानादिलक्ष्म्याकरे, पक्षे तडागे कमलनिकरे वा प्रीतिभाक्; तथाऽनुकूलचरण इत्यपि द्वयोस्तुल्यम्, शेषं सुगमम् ॥ ५६ ॥
अथ गुरोः संमुखोत्सवं वर्णयतिआगच्छद्भिरगोपमैरभिमुखं दन्ताबलैः सद्बलैः
१ 'श्रीस्तम्भतीर्थाय सच्छ्री ' इति पाठान्तरम् ।
७३
ܝ
