________________
५६७
पोडशः सर्गः। . तत्र तत्प्रथमतः सङ्घयुनेन श्रीभूरिणा श्रीमरिणा तीर्थेशितुस्तीर्थराजस्य, श्रीसिद्धधराधरस्य शत्रुञ्जयस्य तीर्थस्य,यात्रा विदधे कृतेति ततः मूरिः श्रीविजयसेनमूरिः, मूरिजगद्गुरोः श्री. हीरसूरेः,पदयुगन्यासश्रियाऽभ्युनते श्रीउन्नतनामधेयनगरे ऊनाख्ये, गन्तुं प्रवृत्त इति ॥ ५० ॥ गवा हीरजगद्गुरोः पदयुगोपास्त्या खंमासूत्रयन् पूतं तत्र कियदिनी दिनकरोत्सर्पत्प्रतापः प्रभुः। श्रीसङ्घानघसिद्धिसिद्धतटिनीगौरीगुरुः श्रीगुरुः पद्मोल्लासकरैः करैरिव रवेश्चक्रे प्रतिष्ठां क्षणैः ॥५१॥
तत्र गत्वा कियदिनी यावत् हीरजगद्गुरोः पदयुगोपास्त्या स्वम् आत्मानं पूतं पवित्रम् , आसूत्रयन् रचयन् , प्रभुः क्षणैरुत्सवैः, किं०, एकत्र पद्मायाः, अन्यत्र पद्मानां पङ्कजानां उल्लासकरैः,अत एव रवेः करैरिव मूर्यकिरणैरिव, प्रतिष्ठां चक्रे,प्रभुः किं०, दिनकरस्तद्वदुत्सर्पत्प्रतापः, तथा श्रीसङ्घस्याऽनघा सिदिरेव सिद्धतटिनी गन्न तम्यां गौरीगुरुभवानीगुरुहिमाद्रिरिति यावत् ॥ ५१ ॥ सूर्येणेष नभः पुनः पुनरिदं नाभौशितुः सूनुना
खैः पादैरधिगम्यते स्म विभुना तीर्थ सदाऽनर्थहत् । सेवाऽस्याऽसुखवल्लिपल्लवहिमं तत् सांप्रतं नः पुनमलैव पुनरीयिवान् मुनिपतिः शत्रुञ्जयोर्वीधरम् ॥५२॥ - इंद तीर्थ नाभीशितुः सूनुना श्रीऋषभदेवेन, पुनः पुनः खैः पादैः अधिगम्यते स्माऽऽश्रितमिति, यथा सूर्येण नभइलेति दृष्टान्तः, तत् तस्मात् , अस्य सेवा, किं०, असुखवल्लिपल्लवेषु हिममिव हिमं, एषां नः सांपतं युक्ता, एवं मत्वा मुनिपतिः
