________________
५५८
विजयमशस्त्याम् ।
स्मनां सुमनसामिति मनोरथरमादाने एकोऽद्वितीयो देवद्रुमः कल्पद्रुरिति ॥ इदं स्तोत्रं पञ्चत्रिंशत्तममाणं ग्रन्थकत्रैव कृतमस्ति, परमत्र तावदेव योजितं तेन तदेव व्याख्यातमिति ||२९|| इत्यामोदमनोहरैर्बहुतरैर्विर्ण्य वर्णैर्नवैः काव्यैः पुष्पभरैरिवोत्तमगुणैरभ्यर्च्य रुच्यं जिनम् । सूरिः सङ्घसमक्षमक्षतसुखोत्कर्ष सहर्ष तदा नामाऽमुष्य जिनेशितुर्विजययुक्चिन्तामणीति व्यधात् ३० इति प्रदर्शितरीत्या, आमोदेन हर्षेण परिमलेन च मनोहरैः, पुनः, बहुरैर्निर्वर्ण्यवर्णैः नवैः पुष्पभरैरिव उत्तमगुणैः काव्यैः रुच्यं जिनं अभ्यर्च्य प्रपूज्य, सूरिः अमुष्य जिनेशितुः प्रकटितस्य चिन्तामणिपार्श्वस्य, विजयराज्ये प्रादुर्भूतत्वाद् विजययुक्चिन्तामणीति विजयचिन्तामणिरिति नाम, सङ्घसमक्षं अक्षतसुखोत्कर्पे, पुनः, सहर्ष व्यधादकरोदिति ॥ ३० ॥ मत्वाऽत्याग्रहमाप्तमार्गदिविषन्मार्गाभ्रमार्गध्वजः साध्वाचारविचारचारुरचनाचातुर्यभृत् सूरिराट् । श्रीसूरीश्वरहीरहीरविजयश्रीपादुकापाविते
"
सङ्घोल्लासकरे सिकन्दरपुरे चक्रे चतुर्मासकम् ॥३१॥
,
सुरिराद् ततः सिकन्दपुरेऽत्याग्रहं मत्वाsर्थात् सङ्घस्य, चतुर्मासकं चक्रे किंलक्षणे पुरे, श्रीमूरीश्वर ही रही र विजयास्तेषां श्रीपादुकाभ्यां पाविते, अतः सङ्घलासकरे मूरिः किं०, आसानां मार्ग आचारः स एव दिविपन्मार्गो व्योम तत्र अभ्रमार्गध्वजः सूर्यः, तथा साधूनामाचारविचारस्य चार्वी या रचना तस्यां चातुर्यभृत् ॥ ३१ ॥
