________________
'चतुर्दशः सर्गः।
५२३ समस्तसंघाग्रहतो व्यरंसीत्
सुधीरनूचानशिरोऽवतंसः ॥ ७९ ॥ इति पूर्वपश्चितविलापान् , समस्तसंघस्य चतुर्विधस्याग्रहतः, अनूचानशिरोवतंसः, कि०, सुधीः, अत एव व्यरंसीद् विरराम: यथाऽम्बुवृष्टेलवर्षणाद, अब्दो मेघः, अवग्रहाद् विघ्नाद् मेघविघ्ररूपाद् वृष्टिरोधाद्, विरमतीति ॥ ७९ ॥ निवेदयन्नात्मसतत्त्वमेवं
तदा स शोकः शिथिलीबभूव । अहं महानप्यमहान् भवामि ..
सतां मनस्यद्रिरिवात्मदर्शे ॥ ८ ॥ तदा विलापविरामसमये, स शोक एवं आत्मसतत्त्वं निवेदयन् , अत्र इवेत्युत्प्रेक्षालक्षणं पदमध्याहार्यम् , शिथिलीवभूव, एवमिति किं०, अहं महानपि अमहान् भवामि, कस्मिन् , सतां मनसि महतां चेतसि, लघुर्भवामि यथात्मदर्श दर्पणे, अद्रिगिरिः, इवेति दृष्टान्तः ॥ ८॥
अथ किं जातमित्याह. गतेऽतिथिलं त्रिदशाङ्गनानां
गुरावनूचानमियाय संपत् । तदोजसामस्तमिते सहस्र
रुचाविवान्यैरहता हुताशम् ॥ ८१ ॥ गुरौ श्रीहीरे, त्रिदशाङ्गनानां देववधूनां, अतिथित्वं गते मति, तदोजसा तत्तेजसां, संपत् अनूचानमाचार्य श्रीविजयसेनसूरि, इयायाऽऽगता, इवेति दृष्टान्ते, यथा सहस्ररुचौ रवी,
