________________
५१२ विजयाशस्त्याम् । शोभा, अभवत् : सा श्रीः, अथ त्वदिरहे नभोलतेव गगनवल्लीव, सुदुर्लभा ॥ ४९ ॥
विधाय भूमीस्पृशि भालभागे____ञ्जलिं मम प्राञ्जलमञ्जुलस्य । भवन्निदेशं सृजतोऽभवद् मुत्
क साऽथ नाथाऽमृतमुग्लतेव ? ॥ ५० ॥ हे नाथ ! प्राञ्जलः सरलश्वासौ मञ्जुलच, उत माजलेषु म. जुलस्तस्य मम, भूमीस्पृशि भालभागे अञ्जलिं विधाय भवनिदेशं त्वच्छासनं, सृजतो या मुत् अभवत्, निर्देश इव निदेशशब्दोऽपि शासनवाचकोस्तीति, अथ त्वन्मुक्तस्य सा मुत्, अमृतभुग्लतेव कल्पवल्लीव, क? न कापीत्यर्थः ॥ ५० ॥ पुरातनर्षिव्रजराजराजं
विना भवन्तं भुवनैकदीपम् । कमत्र तातेति भणन्नभीक्ष्ण
महं भविष्यामि विनीतविद्यः ॥ ५१ ॥ - हे भगवन् ! भवन्तं विनाऽव भवे, अभीक्ष्णं वारं वारं, तात तातेति के प्रति भणन् , विनीतवियोऽभ्यस्तवियः, भविष्यामि, अपि तु न कोऽप्येवंम्भूतोऽस्ति यमित्य भणामि, भवन्तं कि०, पु. रातनाः पुराणा ऋषिव्रजास्तेषु राजराजो नृपेन्द्रचन्द्रो वा तं मकृष्टत्वेन तदाचारचारित्वात् , अत एव पुनर्भुबने जगति एकोद्वितीयो दीपस्तमिति ॥५१॥ रतिर्ममासीदममेश! योचैः
प्रपश्यतस्त्वन्मुखपुण्डरीकम् ।
