________________
चतुर्दशः सर्गः। ५११ ययावजाकण्ठकुचोपमा तत्
समस्तमुच्चैरभिजात! तात! ॥ ४७ ॥ अये सुत! त्वं मम चेतसि मच्चित्ते, आस्से वर्तसे, इति यत् त्वं हे ईश! ममानिशं अवोचः अब्रवीः, तत् समस्तं, हे अभिजात! कुलीन!, हे तात! अजाकण्ठकुचोपमा ययौ निरर्थकं जातमित्यर्थः ॥४७॥ कथं ज्ञातं तदित्यग्रेतनवृत्तेनाहयदर्धनिर्वर्णितमङ्गनानां
दिवो दिदृक्षुः प्रसभं प्रसन्नम् । भवामि यावत्पदपद्मभृङ्ग
स्तवात्र तावद् न विलम्बितस्त्वम् ॥ ४८ ॥ यद् यतः कारणात् , हे तात! यावदहं तव पदपद्मभृङ्गो भवामि दूरदेशादागत्य त्वत्सेवां करोमि, तावत् त्वं न विल. म्बितः, यद्यहं भवचित्ते भवामि तदा त्वं विलम्बं करोष्येव । औत्सुक्यनिदानं निरूपयन्नाह-त्वं कथं, दिवोऽङ्गनानां स्वर्गाङ्गनानां, अर्धनिवर्णितं अर्धालोकनं कटाक्षोत्क्षेपरूपमिति यावत् , दिक्षुष्टुमिच्छुरिति ॥ ४८ ॥
ममाऽभवद् या भगवंस्त्वदहि
सरोजयोः श्रीः पुरतः स्थितस्य । त्वदाननन्यस्तविलोचनस्य
सुदुर्लभा साऽथ नभोलतेव ॥ १९॥ हे भगवन् ! त्वदंहिसरोजयोः पुरतः स्थितस्य, पुनस्त्वदाननन्यस्तविलोचनस्य भवन्मुखस्थापितनेत्रस्य मम, या श्री:
