________________
४९४ . विजयाशस्त्याम् । लाहोरनराद्, गुरुर्व्यहार्षी विहारमकरोत् , किं कृत्वा, नीतिरेव लता तस्या विताने पयोदं मेघ, धराधिपं नृपं, आपृच्छय पृष्ट्वा, कथं तस्य प्रश्न इत्याह-सदादराढ्यं वहादरवन्तं, तर्हि कथं विहारानुज्ञा दत्तवानित्याह-नन्देर्विजयाद बुध, तत्र शाहिसमीपे, अवनिपोपरोधाद् नृपाग्रहाद्, विमुच्येति, गुरुः कथं०, जयेन्दिराया जयलक्ष्म्याः सुन्दरे दोलते ताभ्यां निकाममत्यर्थं निष्पीडितः कण्ठपीठो यस्येति सः, मिथ्यात्वव्यथिताऽन्यतीथिकाहङ्कारतिरस्कारकरणादर्जितजयश्रीक इति, अत एव कुपाक्षिकाम्भोदभिदायां समीरो वायुरिति ॥ इति युग्मव्याख्या ॥२॥३॥
निजैः पदाम्भोजरजोभिरुच्चैः __ शुचिं सृजन् भूमिमिमामशेषाम् । गुरुः क्रमाच्छ्रीमहिमाभिधानं
- पुरं पुरप्रष्ठमलञ्चकार ॥ ४ ॥ निजैः पदाम्भोजरजोभिः इमां अध्यक्षां, अशेषां समस्तां, भूमि शुचिं पवित्रां, सृजन् कुर्वन् , गुरुः श्रीमूरिः, क्रमाद् लाभपुरात् प्रस्थितोऽनुक्रमेण, महिमनामकं नगरमलञ्चकार चतुर्मासकतिष्ठासया तंत्र तस्थाविति शेषः ॥ ४ ॥ इतश्च भट्टारकहीरसूरेः
पुरोत्तमादुन्नतनामधेयात् । इयाय लेखो वपुषोऽसमाधे
रुदन्तवादी च हवात्मकश्च ॥ ५ ॥ इतश्चेत्यस्मिन्नवसरे, श्रीहीरसूरेरुनतनामधेयाद् नगराद्, लेखः, किं०, वपुषः शरीरस्याऽसमाधेः उदन्तवादी वपुष्पीडासमाचारकथकः, पुनः, गुरोहेवात्मक आकारणात्मकः, इया
