________________
त्रयोदशः सर्गः। ५८१ श्रीगूर्जरत्रामरुमुख्यसंधैः। साध महस्वी मघवेव देवैः
‘रध्यारुरोहाऽद्रिमसौ मुनीशः॥११॥ अनयोाख्या यया-असौ मुनीशः श्रीहीरमूरिः, अदि गिरिं श्रीशत्रुञ्जयाह, अध्यारुरोहत्यारूढ इत्यन्वयः। कथं, सार्ध, कैः, मेवातमालवमेदपाटश्रीगूर्जरत्रामरुस्थलीप्रमुखसंधैः प्रतीतैः, यदैते संघास्तत्र प्राप्तास्तदानीमेव श्रीगुरवोऽपि चैत्र्यां तत्रारूढाः, अतस्तैः सार्ध, संधैः किं कुर्वद्भिः, उत्साहकृत्सवाली कुर्वद्भिः उत्सवाद्वैतं कुर्वाणैरिति, कैः कृत्वा, धनकाश्चनानां अमानैर्दानैः, अर्थादर्थिनामिति, तथा कुलकामिनीनां कुलस्त्रीणां, सुष्ठुतया गीतैः सुगीतैः, गीतैः, तथा मुरजो मृदङ्ग आनको दुन्दुभिस्तदायैवेर्यैस्तूरिति जैनं शासनं प्रभावयद्भिः संघैः समं विमलाचलमारूढवान् गुरुरिति ॥ इति युग्मव्याख्या ॥१०॥११॥
त्रिस्तत्र नाथं प्रथमं परीय . नत्वा च नुत्वा च यथाप्रमोदम् । स्थित्वा पुनः कत्यपि वासराणि
श्रीतीर्थसेवामसमां च कृत्वा ॥ १२ ॥ तत्र शत्रुञ्जये, प्रथमं नाथं श्रीऋषभदेवं, त्रिः परीय त्रिवार प्रदक्षिणीकृत्य, तथा नत्वा कायेन प्रणम्य, चः पुनरर्थे, नुत्वा वाचा स्तुतिस्तोत्रादिभिः स्तुत्वा, कथं, यथाप्रमोदमिति क्रियाविशेषणं, पुनः, कत्यपि वासराणि स्थित्वाधिकारात् पादलिसपुरादौ, अत्र पुनपुंसकत्वाद् वासराणीत्यदुष्टं, तथाऽसमां तीर्थसेवां कृत्वेति ॥ १२ ॥
ततः किं कृतवानित्याह..... सौवर्णटङ्कादिभिरर्चितः श्री
