________________
द्वादशः सर्गः।
४७९ तत्र तस्मिन्नगरे, तस्य सौम्यस्याङ्करस्य शुभात्मनोऽर्थाद् गुरोरिति, .तं राजानं, कि०, कलावन्तं दयार्द्रत्वाद् धर्मकलाशालिनं श्रीअकबरं, पश्यतोऽवलोकयतः सतो मिलनादिना, ब. ही रतिरभूत् , तदित्यध्याहारे, नोऽस्माकं चेतसि, तचित्रमस्ति, यतः शब्द श्लेषे राजानं चन्द्रं कलावन्तं पश्यतोऽपि सौम्यस्य बुधस्य, रतिर्लेशतोऽपि न भवति, बुधापेक्षया चन्द्रस्य शत्रत्वाद् "बुधस्य मित्र शुक्राौं शत्रुरिन्दुः"इति वचनात्, अथैतस्य सौम्यस्यापि राजानं पश्यतो रतिरुत्पन्नेति चित्रमाश्चर्यमस्तीति॥२२॥ महेलाभावमापन्ना स्थितिस्तत्र व्रतीशितुः। हन्ति स्म कामशक्तिं यद् वादिनामेष विस्मयः॥२२२॥ - तत्र पुरे, व्रतीशितुरनूचानस्य, स्थितिर्महेलाभावं स्त्रीत्वं, पक्षे, महती या ईडास्तुतिस्तद्भावो लीला डलयोक्याद्, महेलाभावमापन्नापि प्राप्तापि, यद्वादिनां कामशक्तिं हन्ति स्मैष दिस्मयः, महेला हि कामशक्तिं प्रगुणीकुर्वन्ति, परमेषा तथाभूतापि न तथा, तदर्थे काममत्यर्थ, शक्तिं सामर्थ्य, प्रतिवचःदानेऽपीति ॥ २२२ ॥ ___ तत्र स्थिताः किं किं सुकृतकृत्यं चकुरित्यादि दर्शयतितत्राऽथ भानुचन्द्राणां वाचकानां महोत्सवैः। आनन्दिमनसा नन्दिश्वकेनूचानचक्रिणा ॥ २२३ ॥
अथास्मिन्नवसरे, भानुचन्द्राख्यवाचकानां महोत्सवैः अनूचानचक्रिणा नन्दिर्वाचकपदस्येति चक्रे कृतेति ॥२२३॥
शेखाख्यो धीसखः शाहेः प्रभुमाहात्म्यरञ्जितः। . तत्रोत्सवे जगद्वित्तं वित्तव्ययमजीघटत् ॥ २२४ ।।
