________________
विपशस्त्याम् । नखानां श्मश्रुणो रोम्णां केशानां च जगत्प्रभोः। न वृद्धिर्जायते यस्य सततं पाप्मनामिव ॥ २०५ ॥
यस्य जगत्प्रभोः, नखानां श्मश्रुणः कूर्चस्य, रोम्णां तनुरुहाणां, च पुनः, केशानां शिरोजाना, द्धिर्न जायते, एते न वर्धन्तै, यथा देहशोभा भवति तथैव तेवतिष्ठन्ते, यथा पाप्मनां पापानां, वृद्धिर्न जायते तथेति दृष्टान्तः ॥ २०५॥
कोटिस्तिष्ठति सोत्कण्ठा निर्जराणां जघन्यतः। यस्याऽभ्यणे सुधारश्मे नां राशिरिवाऽनिशम् ॥२०६॥
तथा यस्याभ्यणे समीपे, निर्जराणां देवानां, कोटिस्तिष्ठति कथं, जघन्यतो यदैवं विज्ञायते- सांप्रतं भगवतो विजनं पार्थमस्ति, तदापि समीपे चतुर्निकायवर्तिदेवानां एका कोटिर्भवत्येव, इवेत्युपनये, यथा सुधारश्मेश्चन्द्रस्य सन्निधौ, भानां नक्षत्राणां, राशिरनिशं नित्यं, तिष्ठति उडुपतित्वादिति भावार्थः ॥२०६॥ इन्द्रियार्थाश्च पञ्चापि ऋतवः षडपि प्रभोः । यस्याऽऽनुकूल्यं कुर्वन्ति स्वामिनः सेवका इव ॥२०७॥
तथा यस्य प्रभोरिन्द्रियार्थाः पश्चापि पञ्चसंख्याका अपि इन्द्रियार्था इन्द्रियविषयाः, चकारः पुनरर्थे, षडपि ऋतवो हेमन्ताघाः, आनुकूल्यमनुकूलत्वं कुर्वन्ति, यथा स्वामिनः सेवका. इति ॥ २०७॥
अमी अतिशया यस्यैकोनविंशतिर ताः। देवैः कृताः समीपे स्युः सहस्रांशोरिवांशवः ॥२०॥
यस्याऽर्हतः, अमी तावदनन्तरोक्ताः, एकोनविंशतिरतिशयो देवैः कृता.. अद्भुता . आचर्यकारिणः, समीपे स्युः, इवेति
