________________
.
दारवाचत्याह-
. द्वादशः सर्गः। ४५९ पयःपूर्णपयोवाहगर्जितं तर्जयन गिरा । जगाद जगतीनाथं मुनिनाथोऽथ धीरधीः ॥१५॥ _ अथ शाहिनेत्युक्ते सति, धीरधीनिश्चलमतिः साहसिकक्ष्मापतिः, मुनिनाथः श्रीविजयसेनमूरिः, जगतीनाथमकबरशाहि, पयःपूर्णपयोवाहगर्जितं सजलजलधरध्वनि, गिरा वाण्या, तर्जयन् जगादाऽब्रवीदिति ॥ १५०॥
किं सरिरुवाचेत्याह. अस्मन्मनःसरोजन्मविकासनविवखतः।। शृणु शाहे ! सावधानः स्वरूपं परमात्मनः ॥१५॥
हे शाहे ! त्वं सावधानः शृणु, अस्मन्मनोरूपस्य सरोजन्मनः कमलस्य विकासने विवस्वतः सूर्यस्य, परमात्मनः परमेश्वर त्य, खरूपं; यादृशः परमात्माऽस्माभिर्मन्यते तादृशं तत्स्वरूपं त्वं शृण्विति ॥ १५१ ॥
अथाऽतः प्रत्येकं क्रियान्वययोगेऽपि अर्थतस्त्रयोविंशत्या कुलकेन परमेश्वरस्वरूपं प्रकटयति यथा- आमोदामृतसहितां न श्रीशान्तो रसाधिपः ।। विजहाति दृशं यस्य हंसः पाथोजिनीमिव ॥१५२॥
यस्य दृशं शान्तो रसाधिपः न विजहाति न त्यजतीत्यन्वयः ।. दृशं किं०, आमोदामृतेन हर्पपीयूपेण सहितां पूरितामिति, कः कामिव, हंसः पाथोजिनी पद्मिनी, न मुश्चति तथेति ॥ १५२॥ प्रसन्नं वदनं यस्य बिम्बमिन्दोरिवाऽनघम् । प्रदत्ते जगतां बहीं संपत्तिं कुमुदामिव ॥ १५३ ॥
यस्य वदनं जगतां वहीं संपत्तिं परमप्रमोदरूपां, प्रदत्ते।
