________________
द्वादशः सर्गः।
.४५३ शयेन. पल्लविता सांप्रतमधुना, विश्वं समस्तं, विश्वं जगद्, व्यानशे व्यामोति स्मेति, यथा वल्ली मण्डपं व्याप्नोतीति ॥ १२७ ॥
अनया दयया तेषां तुष्टिरस्त्यतिभूयसी । - सत्वरं शरदाऽनल्पं नैर्मल्यमिव पाथसाम् ॥१२८॥
हे भूप ! अनया त्वत्तः प्रसृतया, दयया; तेपां परमपूज्यानां श्रीगुरुणां, : यसी वह्वी तुष्टिरस्तीत्यन्वयः । यथा-पाथसां पानीयानां, शरदा शरत्कालेन, अनल्पं नैर्मल्यं निर्मलत्वं, तथेति ॥ १२८ ॥
धर्मस्येव दयाऽमुष्या मूलं च खां नरेश्वरम् । ज्ञाला ते सूरयः सन्ति त्वयि कल्याणकाङ्गिणः॥१२९॥
तेषां गुरूणां दयाया अभीष्टत्वेन हे राजन् ! यथा धमस्य मूलं दया, चकारः पुनरर्थे, तथा अमुष्या दयायाः. मूलं त्वां नरेश्वरं ज्ञात्वा ते मूरयस्त्वयि कल्याणकाक्षिणो मङ्गलेच्छवः, सन्ति यथा शाहेः सर्वदा कल्याणं स्यात् तथैव स्पृहयन्तीति भावः ॥ १२९ ॥ तथा तेषां तपोध्यानाऽध्ययनप्रमुखा क्रिया । समस्ता स्वस्तिमत्यस्ति घनसिक्तेव वल्लरी ॥ १३० ॥
तथा पुनः, तेपां हीरमूरीणां, तपो द्वादशधाऽनशनादि, ध्यानं स्वाध्यायमूरिमन्त्रादिगणनरूपं, अध्ययनं पठनपाठनादि, तत्प्रमुखा, क्रिया दिवानक्तं कर्तव्यरूपा सामाचारी, समस्ता स्वस्तिमती सकल्याणा, अस्तीति; यथा धनेन मेघेन, सिक्ता, वल्लरी सकल्याणा स्यादिति ॥ १३०॥
इति सूरिसभाचन्द्रवचनैरमृतैरिव । निपीतैरवनीजानिचकोरः प्रमना अभूत् ॥ १३१ ॥
