________________
द्वादशः सर्गः1 . ४५१ हे राजन् ! व्योम्नि तरणाविव, धरणौ सूमौ, त्वयि तपति सति, द्विष कैरिकौशिकः, समं भयान्येव अन्धतमसानि तैः, इहेति सर्वजगति, नष्टं गतमिति ॥ ११९॥ त्वत्प्रभावात् ततः शाहे ! सर्वेषां कुशलं पथि । अकिञ्चनानामस्माकं निर्ग्रन्थानां तु का कथा?॥१२०॥
हे शाहे ! ततो हेतोस्त्वत्प्रभावात् पथि सर्वेषां कुशलमस्ति; तेनैवाकिञ्चनानां तत एव निर्ग्रन्थानां, अस्माकं का कथा ? ये सकिश्चनास्तेऽपि त्वत्प्रभावतः सकुशलाः सन्ति, तर्हि वयं जिग्रेन्थाः सुतरां कुशलेन वामहे ॥ १२०॥ सूरिश्रीहीरविजया गूर्जरत्रासरोजिनीम् । भूषयन्तोऽधुना सन्ति राजहंसा इवामलाः ॥१२१॥
श्रीपरमगुरून् प्रत्युद्दिश्य प्रश्नपतिवचः प्रपञ्चयति, यथासूरिश्रीहीरविजयाः, गूर्जरत्रारूपा या सरोजिनी तां, राजहंसाइवाऽधुना भूषयन्तः सन्ति, शेषं स्पष्टमिति ॥ १२१ ॥ सच्चिन्तनधृतिध्याननिध्यानधनधारिणः । श्रीपारमेश्वरोपास्तिप्रहास्ते सन्त्यहर्निशम् ॥ १२२ ॥
अथ ते परमपूज्याः, किं कुर्वन्तीत्यादिप्रश्नमत्युत्तरं वितरति यथा-ते पूज्याः किं०, सदिति अत्र सच्छब्दः प्रत्येकं योज्यः, तेन सच्चिन्तनं सम्यग् भावनं, पुनः, सती या धृतिःसंतोषस्ततप्रधानं यद् ध्यानं जापरूपं, तथा सद् निध्यानं सदवलोकन देवादिदर्शनं तदेव धनं तद् धरन्तीति, अत एव श्रीपरमेश्वरसंब-. धिनी या उपास्तिः सेवा तस्यां प्रहाः सन्तीति ॥ १२२ ॥ सर्वेषामपि धर्माणां नीतिरीत्यनुसारिणाम् । राजैव रक्षकः सेतुरिव कासारपाथसाम् ॥ १.२३ ॥
