________________
द्वादशः सर्गः।
४४३. खयं प्रशंसयामास मुहुर्मुहुर्गुरुं नृपः ॥ ९१ ॥
एतच्चातुरी; किं०, चित्तचमत्कारकरी, आश्चर्यकारिणी, वीक्ष्य नृपः स्वयं स्वमुखेन, मुहुर्मुहुर्वारं वारं, गुरुं प्रशंसयामासाध्वर्णयत् ॥ ९१ ॥ अस्मिन्नष्टाऽवधानानि सति साधयति द्रुतम् । आसीदाश्चर्यभृत् पर्षद् वर्षत्यब्देऽम्मयीव भूः ॥१२॥ किंबहुना ?, अस्मिन् सति पण्डिते, अष्टावधानानि साधयति सति, पर्षत् सभा, आश्चर्यभृत् चमत्कारवती, आसीत् । यथा भूः पृथ्वी, अब्दे मेघे वर्षति, अम्मयी अम्भोमयी, भवतीति दृष्टान्तः ।। ९२ ॥
अथ ज्येष्ठस्य दिवसे द्वादश्यामेणभृद्भुति । - प्राविशत् प्रौढमाहात्म्यः प्रभुलाभपुरं पुरम् ॥९३ ॥ .. ज्येष्ठमासस्य द्वादश्यां दिवसे तिथौ, किं०, एणभृभृति सचन्द्र शुक्ले इति, प्रभुर्लाभपुरं प्राविशत् ॥ ९३ ।। - अथैकादशभिः श्लोकैर्गुरोः संमुखोत्सवं वर्णयतितदा च. संमुखं तूरेरागच्छद्भिर्डिपैरभूत् ।
पुरस्य वीथी पृथ्वीव विन्ध्यस्य वसुधाभृतः॥ ९४ ॥ .... तदा तत्रोत्सवे, सूरैः संमुखं आगच्छद्भिः द्विपैहस्तिभिः, शताधिकैरिति श्रुतिः, पुरस्य लाहोरनगरस्य, वीथी रथ्या, विन्ध्यस्य वसुधाभृतो विन्ध्याचलस्य, पृथ्वीवाऽभूद्, गजमयीत्यर्थः ॥ ९४ ॥
मौक्तिकैः पतितैर्दानवारिभिः सामजन्मनाम् ।। तदा वीथी बभौ सड़े गङ्गायमुनयोरिव ॥ ९५ ॥
