________________
द्वादशः सर्गः। त्रिभिर्गुरुमेव वर्णयति
अथ गॉव सर्वज्ञप्रीतिहेतुरसैकभूः । कल्पद्रुम इवास्वप्नसंघकामितकामदः ॥ ४९ ॥ सहस्रांशुरिवाऽशेषां संहरंस्तमसां ततिम् । सुधांशुरिव कुर्वाणो विश्वाम्भोधेः समुन्नतिम्॥५॥ लोकैरनेकैरानन्दात् पूज्यमानः क्रमाद् गुरुः । प्रापाऽथ मेदिनीतुण्डमण्डनं मेदिनीपुरम् ॥५१॥
गुरुः, किं०, गङ्गेच सर्वज्ञस्य महादेवस्य प्रीतिहेतुः स्नेहक यो रसः शृङ्गाररूपस्तस्य हेतुः कारणम् गुरुपक्षे, सर्वे समस्ता ये शाः पण्डितास्तेषां प्रीतिहेतुर्यो रसो हर्षस्तस्य भूरिति, पुनः कि०, कल्पद्रुमपक्षे, अस्वप्नानां देवानां संघस्य वृन्दस्य कामितकामदः वाञ्छिताभिलाषदाता, गुरुः अस्वप्नो निर्निद्रो गुर्वागमाद् भावतो जागरूको यः संघश्चतुर्विधस्तस्य; अन्यत् पूर्ववत् ॥४९॥ पुनः गुरुः, सहस्रांशुः सूर्य इव, अशेषां समस्तां, तमसां तति ध्वान्तानां पापानां च श्रेणिं संहरन् , पुनः, सुधांशुश्चन्द्र इक विश्वाम्भाधेर्जगत्समुद्रस्य, समुन्नतिं कुर्वाणः ॥ ५० ॥ पुन:, अनेकोंकैः पूज्यमानः क्रमाद् विहरन् अथ मेदिनीतुण्डस्य मण्डनं भूमीमुखस्य भूषणं, मेदिनीपुर मेडताख्यं नगरं, मापाऽगात् ।। इति त्रयाणां व्याख्या ॥ ५१ ॥ - संघोऽनघमनास्तत्र संपूरितमनोरथम् ।।
चिन्तामणिमिवाज्ञासीदनूचानशिरोमणिम् ॥१२॥ तत्र मेदिनीपुरे, संघः; कि०, अनघमना निर्मलचेताः, अनूचानाशरोमाणं तं चिन्तामणिमिव, संपूरिता मनोरथा येन तम् , अशाप्तीद् सातवान् ॥ ५२ ॥
